imkan vermeyeceyem ki, bacım kimi başqaları da pulgirlerin qurbanı olsun. Sonra tibb universitetinde bize ders deyen müellimler arasında gördüm onu. Nifret hissim baş qaldırdı onu öldüre bilerdim. Bir smestr dersine girmedim. Qatil olmamaq üçün özümü zorla tuturdum. Birinci kursda bütün qiymetlerim elaydı birce onun fenninden başqa. Imtahanına da girmedim. Nadya ile de o vaxtlar tanış olmuşduq. Yaxşı dost idik. Birinci kursda oxusa da o da olduqca bilikli idi. Sonra hemin o hekim meni yanına çağırmışdı. Ele mesum rol oynayırdı ki... inanan bilmezdi heç kim ki, o balaca qızın qatilidir.
* * *
- Oğlum, yaxın gel.
- ...
- Niye derslerime girmirsen?
- ....
- Söz soruşdum?
- Sizin dersinize ehtiyacım yoxdur.
- Niye? Bütün professorlar burada seni terifleyir, diger qiymetlerine baxıram hamısı ela, az qalırlar seni indiden xestexanaya praktikaya göndersinler. Bir tek menim fennime girmirsen.
- Men qatillerin dersine girmirem.
- Ne? Bu ne cüret.
- Tonunuzu aşağı salın. Men çox gözel bilirem siz kimsiniz. Siz menim bacımın qatilisiniz. Sırf o anda kimsesiz olduğu üçün onu emeliyyat elemediniz. Sırf emeliyyatın pulunu ödeyecek birinin olmadığı üçün o yaşaya yaşaya aparatı çekdiniz. Bu güne qeder bu vicdanla nece yaşamısınız bilmirem.
Gözleri hedeqesinden çıxacaqdı az qala. Bimlirem belke de xatırlamazdı. Kim bilir ne qeder adamın qatili olmuşdu bilerekden. elini üreyine apardı. Sıxıb nefes almağa çalışırdı. Mense yerimde qezebin verdiyi hikke ile terpenmeden ona baxırdım. Ağrı çekirdi. Yene de terpenmedim. elini dermanına aparanda yere töküldü. Menim ayaqlarımın altına...
Amal susdu gözünü uzağa dikmişdi. Gicgahında yeniden gerilen damarlar görünürdü.
- Sonra ne oldu?
- Sonra...sonra yere yıxıldı.. eli çatmırdı dermana. Mene baxırdı.. menim iller evvel ona baxdığım kimi. Bacımı xilas etmesini yalvardığım kimi baxırdı. Ve iller evvel o nece soyuqanlı dayanmışdısa men de ele. Sözümün ona bu qeder tesir edeceyini zenn etmemişdim. Dediyim kimi

<< 1 ... 169 170 [171] 172 173 ... 190 >>