izah edecekdim ki, Amal hanı. Babam ayılsa da hele xestexanada qalırdı. Her gün birimiz növbeli şekilde yanındaydıq. Ezizeni qoymurduq tebii ki. Anam atam ve men. Bu gece menim növbem idi. Babam yatmamışdı. Mene baxıb gülümseyende tanıdığını yavaş yavaş özüne geldiyini gördüm. Bu 6 ay erzinde menim sirrdaşım olmuşdu. Her şeyi onunla paylaşmışdım.
- Necesen baba?
- Yaxşıyam artıq. Gerek sen de gederdin. Nahaq qaldın.
- Mene xoşdur..
Başımı onun elinin üstüne qoydum. O eli ile ağır ağır saçımı oxşayırdı.. elini ele terpedirdi ki, ele bil illerin yorğunluğu var üzerinde.
- Şems.
- Ay can.
- Danışmaq isteyirsense yene dinleyerem seni..
- Ne? Neyi?
- ŞEms, men yatmış ola bilerem. Amma her şeyi eşdirdim. Babam sağalmışdı. Artıq evdeydi. Ona özüm qulluq edirdim. Menim bütün her kesden gizletdiyimi bir o bilirdi. Bu günler eriznde biz daha yaxın olmuşduq. Babam heç vaxt fikrini bildirmir elece meni dinleyirdi. Amma bir gün eyvanda oturub qürubu seyr ederken söhbete başladı.
- Şems..
- Ay can.
- Güşen qürub edir görürsen?
- He.
- Tesevvür etki, Vaxabidesen (sehranın adı). Güneş batır qaranlıq gece çökür. Zil qaranlıq. Heç neyi görmeyeceksen. Addım atmaqdan qorxacaqsan ki, birden yıxılarsan. Ya da ayağını ilan sanar. Ya da başqa bir heşerat... etrafı aydınladacaq heç ne yoxdur. Ay bele üzünü göstermir. Neyniyersen?
- Qaldığım yerde güneiş doğmasını gözleyerem hereket etmek üçün.
Babam üzünü mene döndermeden qürubu seyr ederek gülümsedi.
- Demek güneşin doğmasını gözleyersen. Yeni özün de etiraf edirsen ki, her qaranlıq geceniz bir güneşli sabahı var.
Babam ne demek isteyirdi anlamırdım.
- He, eledir.
- Onda niye heyatında qürub eden güneşi yeniden doğmasına imkan vermirsen.
- ...
- Sen ki, güneşin özüsen... onda niye yeniden her şeye başlamırsan. Yeni sehere açılmırsan? Her gün güneşli olacaq deye bir şey yoxdur. en isti ölkelerde bele hava aniden deyişir, ele bir yağış basır ki, yuyub aparır sel kimi. Her şeyi viran bele qoya bilir.

<< 1 ... 176 177 [178] 179 180 ... 190 >>