Amma sonra yeniden doğur ve qurudur yağışdan geri qalanları. Heyat da beledir. Qurursan, tikirsen. Bir gün aniden zelzele baş verir her şey başına çökür. Amma yeniden durursan ayağa ve yeniden her şeyi tikirsen. Sonra yene...bu mübarizedir. Sen her şeyi yeniden başlamalısan.
- Men...Siz sağalan kimi isveçe getmeyi düşünürem. Demişdim.
- Yox.. bu yeniden doğmaq deyil. Bu sadece qaçışdır.
- Bes neynim?
- Mene güvenirsen?
- Elbette, o ne sözdür.
- O zaman.. sebr et.
- Anlamadım..
Elimin üstünden astaca vuraraq gülümsedi ve gözünü qırpdı. Yene de bir şey anlamamışdım. Günler keçdikce babam daha da yaxşı olurdu. Bu münasibetle atam dostlar arasında şenlik edecekdi. Qurbanlar kesilecek, her kes reqs edib deyib gülecek. Bir tek men qelbimde qabıq qoymuş yara ile yalandan gülümseyib başqalarına ayaq uyduracaqdım. Şenlik günü çatmışdı. Evdekilere kömek etdiyimden babamla maraqlana bilmemişdim. O günki söhbetden sonra bir daha danışmaq imkanımız olmamışdı.
- Şems, her şey hazırdı.. bir azdan qonaqlar gelecek, get paltarını deyiş.
- Gederem indi..
- Ay qız get yuxarı.. Ezize de oradadır. Evde çalışan xanımlara oxşayırsan. Sen bu evin qızısan.. get dünene aldğımız qırmızı donu geyin.
Qırmızı don deyende başımdan qaynar su tökülür ele bil. Her şey yeniden yadıma düşür.. bu qeder uzun zaman keçib amma men hele de qeherle xatırlayırdım olanları. Könülsüz şekilde yuxarı qalxıb otağıma keçdim. Anamın menim üçün aldığı qırmızı sareni qaldırıb dolaba qoydum. Sarı rengde saremi geyindim. Qonaqlar artıq gelmeye başlamışdı. Hamını bir bir salamlayıb saxta tebessümle bağa yönlendirirdik. Babamın kenardan kiminlese söhbet etdiyin gördüm. Arxası mene teref olduğundan kimliyi diqqetimi çekdi. eslinde çox adamla söhbet etmişdi hemin gün, amma bu kim idise mene arxadan bele tanış gelirdi. Babam onunla ele isti isti danışırdı ki, meni lap maraq bürüdü. Qolundan tutub üzünü bize teref çevirende ise qanım bedenimde dondu. Bu ki Amal idi. Dizlerimin bağı çözüldü. Ezizeye

<< 1 ... 177 178 [179] 180 181 ... 190 >>