teref eyildim.
- Şems , ne oldu. Başın gicellendi. Şemş?
- Ezize....o...
- Kim?
- O.. o..
- Şems qorxudursan meni. Ne oldu?
- O gelib.
- Kim gelib – deyerek menim baxdığım yere teref döndü. Ele Ezize de şokda idi.
- Amal.. o burada neynniyir?
- Ezize... men.. men yuxarı gedirem. Soruşsalar deme otağımdayam.
- Şems belke qalasan. Ola biler babaya göre elece ziyarete gelib. Hem qaçmaq niye?
- Men otağımdayam..
Nece süretle yuxarı qalxdımsa bilmirem telesdiyimden yoxsa heyecandan üreyimin çırpıntısı qulaqlarımda hiss edirdim. Otaqda yere çömelib qeyri ixtiyari ağladım. Onu görende anladım.. men...men onu zerre qeder de sevmekden vaz keçmemişdim. Men onu tepeden dırnağa qeder sevirdim. Nece deyişmişdi. Arıqlamışdı çox. Solmuşdu. Bir iki deqiqe içinde onu ele süzdüm ki.. yaşlanmışdı ele bil.. Amma yene de yaraşığından zerre qeder de vermemişdi. eksine bu halı bele onu xarizamtik etmişdi. Hamam otağımda el üzüm yusamda titremem keçmirdi. O derece heyecanlanmışdım ki, qulaqlarımda fit sesi gelirdi. Tezyiqim idi. Uzanıb rahatlamaq istesemde mene rahatlıq var idi. Onunla eyni damın altında aylar sonra nefes alırdım. Niyee.. niye geldi axı? Men onu unutmağa çalışarken o her şeyi yeniden yaşadır mene. Ağlamaqdan bir teher oldum. Qerar verdim şenlik boyu çıxmayacaqdım. Onunla qarşılaşacaq gücüm yox idi. en yaxşısı bu evden qaçmaq idi. He.. qerar vermişdim yene arxa penceremden qaçacaqdım. Arxa bağda allahdan heç kim yox idi. Qalırdı tekce bağdan tövleye Berikanın yanına qeder heç kime görünmeden getmeyim. Bacardımda. Bunu az elememişdim. Berikaya minmeyimle çıxmağım bir oldu. Bütün xadimeler qonaqlığa göre evde idiler. Ona göre kimse çıxdığımın ferqine varmadı bele. Eslinde hara gedeceyimi bilmidene çapırdım. Deyesen Amaldan qaçarken onunla olduğum mekana, sehraya gelmişdim. Sakitlik idi. Yere çöküb ağlamağıma davam etdim. Yadıma düşdü her şey. Amalla hiss etdiyim bütün gözel hissler baş qaldırmışdı. Eyni zamanda yaşatdığı xeyal qırıqlığı ve acılar. Ne qeder

<< 1 ... 178 179 [180] 181 182 ... 190 >>