dinleyesen.
- ...
- Şems, üzüme bax.. seninleyem.
- ....
- Bax bu inadının, qürurunun üzünden indi sen de men de bu haldayıq.
- Qolumu burax.
- Dinleyeceksen meni
- Burax dedim. Istemirem.
- Istemesende dinleyeceksen. Besdir bu qeder ceza verdin ikimize de.
Amal qolumdan nece tutmuşdusa ele bil sındıracaqdır.
- Incidirsen burax!
- Bes sen? Sen menim canımı bu qeder incitdin. Buna ne deyek.
- Kim men? Bağışla, amma deyesen özünle meni sehv salırsan. Xeyanetini unutdum sanma.
- Bax, görürsen. Özünün uydurduğun hadiseler inanırsan.
- Demek men uydurmuşdum? Sevgilin sen onların qolunda olarken mene mesaj atmışdı. Ona göre, yalanlarına davam etme!
- Bildiyin kimi deyil. Izn ver açıqlayım.
- Ne bildiyim kimi deyil. Nedir yoxsa boynundan atacaqsan..
- Hee.. yox. Şems, sakit ol.sakitleş danışaq.
- Amal aylar sonra gelib bunu niye izah edirsen? Biz artıq boşanmışıq. eger ele deyildise mene xeyanet etmemişdinse niye onda gelmedin?!
- Çünki sen inanmaq istediyine inanıb getdin.
- Neynemeliydim axı! Lenete gelesen!
- Sesini yükseltme!
- Eceb edirem! Sen kimsen ki, mene emr edirsen?
Amal bu sözümden sonra qolumu birden buraxdı.
- Haqlısan heç kimem. Heç kim.
Getmek isteyirdi.. hetta uzaqlaşmışdı da. Arxasınca baxa baxa qalmışdım. Bu qeder ay keçmişdi, amma menim qezebim azalmamışdı. eksine ona qarşı çox hiddetli idim. Bir terefden arxasınca qaçıb “”dayan getme!” demek istesem de bir terefden sene xeyanet eden insana bir daha nece güveneceksen deyirdi.
- Salam Şems xanım!
- Zahar! Sen...- Nedir sevgilin terk etdi seni.
- Zahar çıx get. Artıq çıx heyatımdan! Çıxın hamınız. Besdirin meni mehv elediniz. Çıx get!
Bütün bu ayların içimde yığılan susqunluğu partlayırdı sanki. Özümden asılı olamdan isterikaya düşmüşdüm. Nece qışqırmışdımsa Amal sesime geri dönüb bizi görmüşdü.
- Sen bele deyildin Şems. Biz axı
- Zahar biz deye bir şey çoxdan yoxdur. Niye bunu anlamırsan..
- O sene deyib he? Sene her şeyi danışıb eclaf.
- Kim?

<< 1 ... 180 181 [182] 183 184 ... 190 >>