gezdirirsen..
Şems gülmemek üçün özünü zorla saxlayırdı telefonda şekli tapıb Amal uzadanda Amal şekildeki ağ xalatda Şemsi ve onu balaca qolları ile qucaqlayan uşağı gördü. Heç ne anlamırmış kimi bir Şemse bir de şekile baxırdı.
- Sen..sen meni dolamısan he? Dayan men sene gösterem Nicatı…
Bu 4 yaşında Şemsin hekimi olduğu uşaq idi.
- Demek onun evlilik teklifini qebul edeceksen he?
- Qıdıqlama, burax… Amal yaxşı burax. Sesimiz aşağıya geder. ayıbdır.. Amal burax. Sence kimse evlilik teklifi etse gelib onu bele rahatlıqla sene deye bilerem. Delisen de .
- He deliyem.. sen deli elemisen. Hem o ne demekdir. Kimse evlilik teklif edende. O kimsenin başını bedeninden ayıraram onda görersen.
- Vallah sen bele kobud deyildin. Getdikce mene oxşayırsan
Bu söze her ikisi yeniden güldüler. Amal Şemsi qucağına alaraq yatağa uzatdı. Saçlarını oxşayaraq üzünden gözünden ince öpüşlerle Şemsi bihuş edirdi.
- Amal…
- Hmm.
- Yemeye düşecik indi,. Besdir..
- Yemeye qeder hele var..
- Amal…ayıbdır burax.
- Off Şems… işimiz var da.. men bilmirem. Sabah qayıdırq eve.. artıq söz istemirem.
- Ey sesini yükseltme…
- Baş üste komandir.
Her ikisi de gülmeye başladı. Bütün olan bitenlerden 5 ay keçmişdi. Ezizenin övladı olduğundan Amal ile Şems Maskata gelmişdiler. Şems xestexanadan çıxandan 1 hefte sonra onlar Bakıya qayıtmışdılar. Amalın Şemse kiçik bir sürprizi de var idi. Kiçik deyerken haradasa 300 neferlik zal dol sürpriz. Şemsle toylarını yeniden elemişdi. Bu defe Bakıda. Bu minvalla Şemsin bütün ailesi de Bakıya gelmişdi. Möhteşem bir toy keçirilmişdi. Şems bütünlükde sevdiyine aid idi artıq. Düzdür bu güne qeder heç de her günleri xoş keçmirdi. Şemsin qısqanclıqları üzünden arada bir mübahiseleri düşür küsürdüler. ele Amal da ondan geri qalmırdı. Şems xestexanaya işe düzelen günden rahat yatmırdı. Tek tesellisi uşaq şöbesinde olmasıydı. Her deqiqe onu yoxlamağa gelirdi. Aralarında hetta bir defe çox böyük mübahise bele düşmüşdü. Şems Amalın cibinden sarı

<< 1 ... 187 188 [189] 190 >>