rengde yaylıq tapıb alemi qatmışdı bir birine. Bu eslinde Şemsin öz yaylığı idi. Amma o unutmuşdu…Amal bu qeder müddetde onu öz üserinde gezdirirdi. Ne qeder sübut etmeye çalışsa da Şems dinlemek istemirdi. Amma yene barışmışdlar.
* * *
Yemekde bütün aile bir arada idi. Hetta Gülsüm xala da gelmişdi. Deyib gülürdüler ki, Şemsin masadan qalxıb qaçması ile hamı telaşlandı. Amal heç kimin qalxmasına izn vermeden özü Şemsin arxasınca getdi.
- Şems yaxşısan?
- he yaxşıyam narahat olma.
- ne oldu ki, birden? Bax hamısı o eyvanda geceler oturmaq adetindedir. Her küsende orada gedib otursa işimiz var da..
- yox ondan deyil..
- Bes nedendir?
Şems otaqda refden kağız çıxardaraq Amala uzatdı.
- Bu nedir?
- Analizin cavabları.
Amal oxuduqca başını qaşıyırdı.
- Amal, bir de hekim olacaqsaneee anlamadın..
- Haradan anlayım. Bütün yazılar erebcedir.
- Heee oyy.. doğrudan…bağışla…
Şems gülmeye başladı.
- Şems, niye gülürsen. ne olub sene bu nedir?
- Tebrik edirem.
- Niye?
- Amal ömrümü çürütdün…Hamileyem.
- Hamileyem? Hamileyem!
Amal Şemsi qucağına alaraq dönmeye başlayır ve dayanmadan şemsin sözünü tekrar edirdi. Sese hamı yuxarı qalxdı. Amal onları gören kimi “hamileyem” deye qışqırınca hamı gülmeye başladı.
- Şeyy.. yeni Şems hamiledi….
Amal hamının gülüş sesine utanıb başını aşağı salsa da Şems onun sinesine başını qoyaraq pıçıltı ile “seni sevirem” deyince her şeyi unutdu o anda…

<< 1 ... 188 189 [190]