- Yaxşı, yene de ehtiyyatlı olun.
Nahardan sonra Şems Amalla gezintiye çıxmışdı. Küçelerde seselene musiqi, qadınların, qızların geyindiyi rengareng sareler bir az da hindistanı xatırladırdı. Şeher hem okeanla hem dağlarla hem de sehra ile ehatelenmişdi. Amal artıq ağrısını unutmuş etrafı seyr edirdi.
- Çox gözeldir. Rengareng
- He, bizim buralar iqlime uyğundur daima güneşli, isti. Insanları da iqlime uyğun. Şems gülümseyib eli ile cenubu gösterib ora getmeyi teklif etdi. Güneş artıq qürub edirdi. Şems bir az yüksekliye çıxıb Amalı da yanına çağırdı. Her ikisi Maskta yuxarıdan baxır, şeherin gözelliyine mest olurdular. Şems Amala teref dönmeden : - Amal bey, çox sağolun. Babamın heyatını xilas etdiniz.
- Menim yerimde kim olsa eynisini ederdi. Vezife borcumuz.- deyib gülümsedi.
- He, hekimlik vezife borcunuzdur. İnsanları xilas edirsiniz. Amma siz öz heyatınızı tehlükeye atdınız. Bu da vezife borcunuzdur?
- İnsanlıq vezifesi.
- Qeribesiniz
- Niye?
- Tanımadığınız insandan ötrü heyatını tejlükeye atmaq...Ne bilim...her adamın ede bileceyi bir şey deyil.
Şemsin bu sözüne Amal üzünü dağlara teref çüvirerek evvelce sakit dayandı.
- Bezen bele de olur.
- Niye?
Amal Şemse teref dönüb üz- üze dayandı. Onun açıq qehveyi rengde gözlerine baxaraq
- Ne çox sual verirsinuiz?
Şems gülümseyib:- Babam bizim üçün çox deyerlidir. Bizim hamımız size artıq borcluyuq.
- Onda borcunuzu ödeyin.
- Nece, anlamadım?
- Mene bir çay qonaqlığı verin meselen. Bura qeder getirdiniz indi de bir çay içek.
Şems gülümseyib razılıq elameti olaraq onu çay içe bilecekleri mekana aparırdı. Yol boyu söhbetlerini davam etdirdiler. Şemsin gülende ürekden qeh qehe atması Amalı heyran edirdi. İçden, semimi qelbden gülürdü. Belli idi her halından xoşbet olduğu.
- Üzr isteyirem.
- Niye?
- Berkden güldüm. Men ümimiyyetle hemişe bele gülürem. Ona göre bizimkiler meni heç bir yere aparmaq istemirler
Amal da bu söze cavab olaraq gülümsedi ve heyanlıqla Şemse baxaraq,

<< 1 ... 23 24 [25] 26 27 ... 190 >>