- üzr istemek niye? Gülmek size çox yaraşır.
- Teşekkür edirem, Amal bey. Xanımlarla her zaman bele ince davranırsınız?
- Xoşum gelen xanımlarla he.
Her ikisi bu söze berkden güldüler. Etrafda ise oları seyr eden bedniyyetli gözler var idi. Mesketde Şemsin azadlığı, istediyini elemeyi her kese belli idi. Amma bundan istifade edib Ezizenin qisasını alanlar da var idi. Ezizeye daima elçi gelen Aişe xanım Ezizenn başqa birine verdildiyini bilende hirsinden ailede nece heyfini çıxacağını bilmirdi. Şemsin yaşadığı qesebe kiçik olduğunadan her kes bir birini yaxşı tanıyırdı. Burada kiçik bir şaye bütün Maskata yayıla bilerdi. Aişenin ede bileceyi en böyük pislik.
Bu güceden sonra her şey deyişecekdi. Hamı üçün.
Seher açılanda Şems otağının qapısının berk çırpıldığını eşitdi. Yerinden dik atılana Ezizenin otaqda o başa bu baa getdiyini gördü.
- Ey, yatan var burada.. ne olub?
- Oyanmısan şahzade xanım.? Mene bax, bi daha o Amala yaxın durmursan. Ne lazım olsa xadimeler edecek.
- Niye? Nese olub? Neynib ki Amal
- Heç ne.. Sen sadece ondan uzaq dur, vesssalam.
- Ezize düzemelli de görüm ne olub.
- Şeherde şayeler baş alıb gedir. Zahar bunu eşitse bilirsen ne olar.
- Ne şayesi?
- Guya Amalla sen, çox semimi şekilde gezirmişsiniz. O qeder semimi ki, kenaran baxanlar nişanlandığınızı deyibler.
Şems bu söze qeh qehe atdı.
- Şems, gülme. Delisen sen.
- esl siz delisiniz? Meni tanıyır burada hamı. Kiminle nece refdarr ediyimi çox gözel bilirler.
- He, men de bilirem. Amma... Şems xadimlere danışırdı... mence yene de Amaladan uzaq dur.
- Offf adamı zorla ere verer bunlar.
- Yatma, dur. İnşAllah Zahar, anam, atam hele babam eşitmez.
- Zahar eşitsin. O gece meni qoyub getdiyinin cezası olsun bu.
- Zahar burda idi hemin gün?
Xedicenin otağa girmesi ile ikisi de susdular.
- Men de deyirem hardadır bu qız. Axşama Ehmed gelecek. Sen hele geyimi, taxacağın zinet eşyalarını seçmemisen. Saçın başın qalır.
- Ana!!
- Ne ana? Men olmasan ele bele

<< 1 ... 24 25 [26] 27 28 ... 190 >>