Yaxşı eledin qovdun. Ne vaxta qeder sizin evde qalacaqdı ki.
- Sene ne? O bizim qonağımızdır. En azınan hemin gece qaçmadı.
- Şems, men polise xeber vermeye getmişdim.
- Senin polisin gelinceye qeder, babam ya da başqa birimiz çoxdan haqqın rehmetine qovuşardı.
Zahar yaxınlaşıb onun olundan tubu özüne teref çekdi. Belinden sıxıb berk qucaqladı.
- Neynirsen, burax!
- Şemsim.. Belke besdir bir birimizi incitdik. Onsuzda neçe gündür qaçırsan menden.
- Bunu sene yaraşdırmadım.
- Men qaçmadım deyirem sen. Onlar bu veziyyetde söhbet ederken kenardan gelen xışıltıya Berika da daxil olmaqla narahat oldular.
- Kim var orada?
- Şems, heç kim yoxdur yeqin ki, siçanlardır.
- Burax Zahar. Gören olacaq.
- Onsuzda menim olacaqsan görsünler.
- Üzüyü barmağma tax sonra ne desen odur.
Ses yeniden geldi. Heyetde kölge kimi kimse qapıdan celd çıxdı. Her ikisi narahat halda qapıya baxdı
- Bu kim idi.
- Bilmirem Zahar.. Gördü bizi. Allahım. Sene dedim axı eleme
- Ey sakit ol. Ne bilirsen, belke heç ne görmedi, belke xadimelerden biri idi.
- Yox. Yox..deyil, xadime deyildi. Get xahiş edirem. Bir de bizim heyete gelme. Onsuzda bu aralar ara qarışıqdır. Xahiş edirem
- Barşdıq.
- He barışdıq, get daha.
- Geleceyem yene.
Şems Zaharın arxasına bxa baxa narahat halda Berikanın başını qucaqladı.
- Göresen kim idi?, gördümü?
Gören olmuşdu. Bu şayeleri yayan Ayşe xaınm idi. Bütün günü evi gözetleyirdi. Evdekilerin bir açığını tutmaq isteyirdi. İstediyine nail de olmuşdu.
Axşam yemeyinde her kes süfre başında eyleşdi. Amal her kesin süfre arxasında eyleşdiyini görüb boğazını yaşladı.
- Şey, Abdulla bey, Ebdül bey. İzninizle bir şey deyeceyem.
- Buyur oğlum. Nese olub?
- Xeyr, narahat olmayın. Heç ne yoxdur. Sadece teşekkür edecekdim. Bu müddet erzinde mene evin adamı kimi, öz doğmanız kimi davrandınız. Artıq getmeliyem. İcazenizle, yemekden sonra otele döneceyem.
- Anlamadım – Ebdül bey ve Abdulla bey narahat halda bir birilerine baxırdı. Şems

<< 1 ... 26 27 [28] 29 30 ... 190 >>