tutanda ferqine vardım. – Ac deyilem deyib süfreden qalxanda Amal elinde çanta aşağı düşdü. Qarşılaşmamaq üçün qonaq otağının eks qapısından çıxdım. Ses küyden başa düşdüm ki, atamla babam onu getmemek üçün yeniden dile tutur. Mense o getse her şey düzelecek deye düşünürdüm. Bilmirem niye, artıq bu adama qarşı antipatiyam yaranırdı. Yene de o qapıdan çıxanda sağollaşmalıydım. Yoxsa evdekilerin dilinden qurtula bilmeyecekdim. Otağa girmek isteyirdim ki, heyetde qadın sesini eşitdim. Var gücle qışqıra- qışqıra danışırdı. Anamı seslese de sese hamımız çıxdıq.
- Xedice xanım... çıx çöle iki kelme sözüm var. Görüm hansı üzle cavab vereceksen.
- Ne olub Ayşe qadın? Niye qışqırırsan. Gel keç içeride danışın ne danışacaqsınız. Atamın esebi halda cavab vermesine mehel qoymayan Ayşe qadın dahya da qezeblenerek, başındakı şalı hikke ile düzeldib, - menim oğluma layiq bilmdeniz qızınızı? Aparıb verdiniz Musandam şeyxine. Esl men sizin qızı öz oğluma layiq bilmirem. Neyime lazım balaca bacı da yeqin böyük bacıdan öyrenir de bele şeyleri. Oğlum lekeli qız almayacaqdı ki.
- Ne cüretle! Sen ne danışırsan! Ayşe qadın ağızının danışını bil, yoxsa qadın demerem attıraram seni bayıra. Ayıbdır, qadınsan qaedın kimi refdar et. Terbiyeli ol!
Babam öne gelib bu sözleri deyende men elim ağızmda olanlkarı seyr edirdim. Başa düşdüm ki, bizi gören Ayşe qadın idi. Qorxudan esirdim. Artıq bedenim keyleşmiş, üreyim bulanırdı. Yıxılmamaq üçün divara söykendim. Eger bu qadın Zaharla meni gördüyünü dese men ne edecekdim bilmirem.
- Mene terbiye öyredeceyine, nevene vaxtında düzgün terbiye vererdin. Day tövlede yad gedelere qucaqlaşıb görüşmezdi.
Başımdan ele bil qaynar su tökdüler. Babam, atam, anam hetta amal bele dönüb bize baxırdılar. Valideynlerimle babamın baxışları Ezize ve menim aramda gedib gelse de Amal düz gözlerime baxırdı. Çaşqın halda daynmışdı. Bilmirem o anda ne düşünürdü, amma mene baxmağı eseblerimi tarıma çekirdi.
- Qızlar ne danışır bu qadın. Susdurun onu. Niye

<< 1 ... 28 29 [30] 31 32 ... 190 >>