menimdir özüm bilerem. Sen burada heç kimsen!
Amalın üz mimikasından qorxmadım desem yalan olar. Yene gicgahında görünen damarlar, yumuruq kimi sıxılmış el ve terpenen çenesi ne dereseced esebileşdyini gösterirdi.
- Şems, keç eve qızım.
Atamın bele demesi ile diksindim. Geri dönüb – Ata, men....
- Dedim ki, keç eve. Amalla söhbet etmeliyem.
Amala baxmadan yerimden ele götürüldüm ki, az qalsın qaçırdım. Geriye dönüb – Men onun arvadı olmayacağam. Men günah iş görmemişem ki, kimse de menim olmayan günahımı yusun.
- Şems!
Atam ilk defe idi sesini mene yükseldirdi. Ne danışdılar bilmirem. Atamın elini onun çiynine qoyub başı ile neyise tesdiqlemesi meni qorxudurdu.
Neçe gündür atamdan qaçırdım, amma bu gün onunla danışmalı idim. Bele olmaz deye düşünürdüm. Bu bir neçe günde ne Zahardan ses eter var idi ne evdekilerden. Otağımdan çıxmırdım. Yemeyi otağıma qaldırırdılar, günde sadece bir defe yeyirdim, o da yıxılıb qalmamaq üçün. Bu saat en az istediyim şey xestelenmek idi. Men atamla danışmaq isteyerken o özü otağıma geldi.
- Şems.
- Gel, ata.
- Necesen?
- .....
- Şems bir az söhbet etmeliyik, amma sakit qarşıla her şeyi.
Budur, deyesen qorxduğum başıma gelirdi.
- Ata, and içirem bütün ezizlerimizin canına, senin başını aşağı edecek heç bir emel etmemişem.
- Şşş.... sakit ol. Bilirem.. And içme.
- Onda yalvarıram, meni Amalla evlendirme.
- Yaxşı.
- Ne?
- Sen deyen olsun.
- Ata, minnetdaram, çox sağol...
Atamı ele berk qucaqladım ki, az qalsın onu boğacaqdım. Amma onun sakitliyi meni yene de sevinmeye qoymadı.
- Yaxşısan?
- Bacının nişanının qaytarmaq isteyirler. Babanın ortaqları ise geri çekilir. Bunları da bil. Seni heç neye mecbur ede bilmerem. Sadece her şeyden agah ol istedim.
Elini çeneme qoyub gülümseyerek her zaman arxandayam, seçimin ne olur olsun. Amma fikrimi bilmek istesen, söhbete hazıram.
Atamın dedikleri meni mehv etdi. Ele bil meni üreyimden bıçaqladılar. Seçimi mene buraxdı. Evlenmeye bilerem, amma

<< 1 ... 38 39 [40] 41 42 ... 190 >>