qarşılığında babam ve bacım, ümumilikde ailem. Yatağımda donub qalmışdım. Zahardan ses çıxmamağı ise meni lap çökdürüdü. Yene özüm evden çıxıb onun evine teref yöneldim. Yolda meni görenlerin baxışlarını vecime almamağa çalışsam da ezizlirdim. Adete eneneler bu qeder ağır idi.. Yox.. ağır olan dedi qodunun qubanı olmaqdır. Zaharın evine yaxınşlanda az qalıdım qapıya dayanıb berk berk döyem. Evin qarşısnda dönüb dolaşa dolaşa qaldım. Bilmirem ne qeder müddet orada gözledim. Zaharı qarşımda görende diksindim.
- Sakit, menem, burada neynirsen, gel gedek.
Evin arxasında bağda dayanıb ellerimi qoynumda saxlamışdım.
- Senden xeber gemledi.
- Mene bir az vaxt lazımdır, düşünmeye.
- Anlamadım. Neyi düşünüeceksen?
- Şems, sakit ol qulaq as.
Bu aralar ancaq eşitdiyim bu söz idi. Sakit ol ve qulaq as. Artıq nifret edirdim bu sözlere
- Eşidirem.
- Şems, men ata anamı qarşıma aldım danışdım.
- Ve?
- Şems senin adın başqası ile çıxıb, menimle olsaydı belke de atam ve anam.
- Ne?
- Sözümü kesmeden qulaq as
- Bir deqiqe dayan! Zahar, orada o lenete gelmiş yerde sen idin Amal yox. Sen meni qucaqlayanda o qadın görmüşdü. Bunu bile bile adın başqası ile çıxıb ne demekdir.
- Şems.
- Sus! Bir kelme bele deme. Lenet olsun sene. Sene olan sevgime!
- Yox, Şems, ele danışma. Yalvarıram. Sensiz yaşaya bilmerem. Sebr et, yalvarıram. Amalla evlenme. Men yaşaya bilmerem. Sadece sebr et. Bir az döz. Söz verirem
- Anlamırsan. Menim zamanım yoxdur.
- Yox, Şems. Getme. Sadece bir az. Sonra ebedi birlikde olacağıq.
Budur. Yene seçim qarşısında qaldım. Heyatım boyunca bu qeder ağrını duymamışdım. Bu qeder çaresiz olmamışdım. Her kes seçimi mene qoyur. Bes men neyi seçecekdim. Qurban olmalıydım? Meni mecbur etmirdiler. Ailem ne olur olsun arxamdadır, bes men özüm.. Men neyneyeceyem?
Ne qeder müddetdir burada oturmuşdum bilmirem. Amma evden, şeherden uzaq qalmağa ehtiyacım var idi. Heç bura nece gelib çıxdığımı bilmirem. Amma bomboş erazi, qumlar, ve külek.

<< 1 ... 39 40 [41] 42 43 ... 190 >>