teşrif buyurması nadir hallarda olardı. Ya byaramlarda babanın teşkil etdiyi şenliklerde ya da mecslislerde. Bu adi günde buraya teşrif buyurmaları her kesin teecübüne sebeb olmuşdu. Evimizde iki qonaq otağı var idi, biri babanın ve atamın iş görüşmelerinin olduğu gizli yer. Onlar oraya girdise heç kim daha narahat etmemelidir. Bu defe de ele oldu. O otağa girmeleri ile üreyimde narahatlıqlar daha da baş qaldırdı. Geriye döndüyümde anamla Ezizeni gördüm. Onlar da narahat idi. Belli idi ki, eyni şeyi düşünürdük. Bilmirem niye, amma hiss edirdim ki, bunun menimle elaqesi var. Otağıma keçmeden pillelerde oturdum. Ezize de yanıma gelib eyleşdi ve meni qucaqladı. Otaqdan ses gelmemesi adamı lap deli ederdi. Anam dehlizde o başa bu başa gderken, Ezize narahatlığımı sezib meni daha da özüne teref sıxdı. Onun qollarında rahat olurdum. Ezize menden cüsseli idi. Beden quruluşundan atama benzeyirdi. Ne vaxt ki, Ezize meni qucaqlayar ele bil atamın qollarında idim. Başımı onun dizlerinin üstüne qoyub heç ne düşünmeden dayanmışdım. Ve birden qapı aniden açıldı.
- Ebdül kişi. Buraların adeti var, enenesi var. Biz dedik.
- Men de size dedim. O istemese heç kim zorla heç neyi eletdire bilmez.
- Abdulla kişi, o buralara sonradan gelmedir. Amma sen bilirsen ki, adetler.. Hele senin kimi birine heç yaraşmaz.
- Beyler, qerarımızı size bildirerik.
- Mence düşünmeli bir şey yoxdur.
- Dedim ki, qızım istemese heç bir yere getmeyecek.
Atamı bele hirsli heç vaxt görmemişdim. Esebden titreyirdi. elini sol qoluna aparıb ovxalaya ovxalaya danışması ise Ezize ile diqqetimizi çekdi. Qorxduğumuz başımıza geldi.
- Ebdül kişi!
- Ebdül!
- Ata....
***

Xestexana dehlizinde gedib gelen hekimler, tibb bacıları. Ne çare.. ayılmırdı.. Eger ona bir şey olsaydı, men hemin anda sadece ölümü düşünürdüm. Sadece ölümü. Dehlizin başında yere çöken anam, üreyini sıxan babam, ağlamaqdan içini çeken Ezize..bütün bunların sebebkarı men. Anamın yerden dik qalxıb o biri başa qaçmasına ayağa

<< 1 ... 42 43 [44] 45 46 ... 190 >>