Şemspare.
- Sen her zaman menim Şemsimsen. Ne olur olsun. Bilirem ki, güneş kimi parlaqlığına heç kim leke ata bilmez. Sen xoşbext edenin ayaqlarının altına başımı qoyaram
- Ata!
- Bunu valideyn olanda anlayacaqsan. İnsan övladının dırnağına zerer gelmesin deye canını uf demeden verer. Hele senin kimi övlada.
Başımı qaldırmırdım, amma çiyinlerimin esmesinden başa dülürdü ki, ağlayıram. Nece ağlamayım. Bu qeder olanlardan sonra bele, atam menimle fexr edir, meni her şeyden qoruyurdu. İndi de uzun zamandır solan çöhresinde Amal tebessüm yaratmışdı.
- Amalın geliş ziyaretini yeqin bilirsen?
- ....
- Demişem ve deyirem de. Sene neyise zorla eletdiren deyilem. Amma mence düşün.
Dişlerimi sıxıb nefesimi tutmuşdum. İçim qan ağlayırdı. Axı men onu sevmirdim. Könlüm başqasında idi. Ve o da mene sadece gözlemeyimi deyirdi. He, meni mecbur etmirdi heç kim. Amma atam axı xoşbext idi, Amalın bu hereketinden. Gözümün yaşının axsa da sesimi çıxarmırdım, döze bilmeyib içimi nece çekdimse atam meni lap berk qucaqladı.
- Yaxşı, Şems. Başa düşdüm. Get dincel.
Üzüme baxmadan, meyus halda deyilen bu sözler deşdi üreyimi. Yene gülümürdü. Yene itdi tebessümü. Ayağa qalxıb ağır addımlarla qapıya yaxınlaşdım. Getmirdi ayaqlarım. Ele bil üzerimde ağır yük var idi. Geriye dönüb sadece atama baxıb, qapının desteyini sıxdım.
- Sen isteyisen bu izdivacı?
Sualım ani olmuşdu deyesen. Atam başını aşağı salıb, içini çekdi. Yavaşca başını tesdiq menasında yelledi. Budur. Menim üçün heyatım bitdi. Artıq men deye bir şey yox idi. Artıq Şems yox idi Qara buludlar aldı güneşin qarşısını, qerq oldum qaranlığa.
- Yaxşı, sen nece isteyirsense ele de olacaq.
Atam yerinden qalxıb, axsayaraq yanıma geldi. Alnımı öpüb, gülümsedi.
- Mene söz verdi. Seni xoşbext edeceyine canı bahasına and içdi.
He.. biri gelir, uzaqlardan..Seni xoşbext edeceyine dair canına and içir. Amma canını tapşırmaq istediyi insanın üreyi kimdedir onu maraqlandırmır. Nağıllarda olur bele insanlar. Axı o

<< 1 ... 46 47 [48] 49 50 ... 190 >>