de heç kimi ona beyendire bilmirdim. Qapanıq biridir. Yeqin ki, arada xetrine de deyib. Yeqin ki, yox mütleq deyib. Amma onun ele kobudluğuna baxma. O qeder qelbi yumuşaqdır ki.
Qadının danışdıqlarını heyretlenirdim. Kobudluq? Yeni amal kobud ola bilrdi. O sadece bir defe üstüme qışqırıb vessalam. Esl men ona qarşı kobudluq edirdim
- Çox merhemetlidir. Anasını atasını itirende çox balacaydı. Hele indiyeqeder menim bir sözümü iki elemeyib. Düzü narahat olmuşdum buralardan qız tapdığına, kimdir kimlerdendir, bilersen. Qadınıq biz. Öz oğlum olmasa da illerdir ana oğul kimi olmuşuq. Senden tek bir ricam var. Olar?
- Buyurun. O ne sözdür.
- Onu hemişe bele xoşbext ele.
“Hemişe bele xoşbext ele?” Men meger onu xoşbext edirdim ki? Qadına ne cavab vereceyimi bilmirdim. Başımı aşağı saldım. Utanırdım. Amma bu utanc hiss sadece qadının qarşısında yalançı olmağımdan ireli gelirdi. Men onu sevmirdim, sevmeyecekdim de. Men onu xoşbext etmirdim. Eksine o meni bedbext edirdi öz....
- Niye bele fikre getdin?
- Heç..
- Sizi buralarda bele gördüm, bir daha anladım ki, Amal ne edirse her zamanki kimi doğru edir.
Artıq qadının sözleri mene iyne kimi batırdı. Bir az daha qalsam üzümden her şeyi anlayacaq deye qorxurdum.
- Anama kömek etmeliyem. Olar aşağı düşek.
Eslinde nezaketsizlik etmişdim, amma qadın anlayışla qarşıladı. Toy meclisinde kimi desen görmek olardı. Hamı deyib gülür, reqs edir, babaya, atama tebriklerini çatdırır, hediyyelerini verirdiler. Kenardan baxanda eslinde indi dünyanın en xoşbexti olmalıydım, amma içimdeki qeher izn vermirdi. Sıxılırdım. Bu geniş salon mene dar gelirdi. Ele bil her şey üzerime üzerime gelir. Bir hefte sonra menim de toyum olacaq deye düşündükce bedenim ürperirdi. Bu müddet erzinde ne amaldan xeberim var idi ne Zahardan. Amal gelmese de her gün bizimlilerle görüşüb danışırdı. Ailede her kes onu sevmişdi bir menden, gelecek heyat yoldaşından başqa. Zahar ise... Zaharı qelbime basdıracaqdım. Xeber yayılanda geleceyini

<< 1 ... 52 53 [54] 55 56 ... 190 >>