yeniden mene zillenmişdi. Döze bilmeyib çıxdım oradan, bacım sağollaşana qeder toya girmedim bir daha. Ağlamırdım artıq, çox üzülmürdüm. Öyreşmişdim her şeye. Amma bu evlilik gerçek olmayacaqdı. Heç vaxt ola bilmezdi. Başqasının seve- seve özgesine teslim ola bilmezdim. Bunu ne Zahara ne özüme ne de ona ede bilmezdim. Otağımın qapısını açıldığını eşitdim, amma gelenin anam olduğunu düşünüb boylanmadım. Seslerden anamın tek olmadığını bildim, amma yene de maraqlanmırdım. Dizlerimi büküb üzümü gizletmişdim. Çiynime qoyulan elden başımı qaldırdım. Bu Gülsüm xala idi. Ayağa qalxıb yanında dikeldim. Çaşqınlıqla ona baxdım.
- Anan dedi ki, burada olacaqsan. Deyesen Ezizenin gedişi sene çox pis tesir edib.
Qadın neynemeye çalışırdı. Ezizenin gedişi haqqında danışmaq sadece behane idi. Uşaq deyildi qarşımdakı. Neyinse düz getmediyini sezmişdi.
- Eyleş, ele bura yaxşıdır- deyib yerde oturdu. Yanında eyleşdim. Heç ne danışmadan heyete zillenmişdik.
- Amalı menim yanıma getirende balaca idi. Ata anasının ölümünden xeber tutmuşdu, amma o balaca boyu ile, yumuruq boyda üreyi ile ele dik dayanmışdı ki, meni utandırırdı. Amalın balaca bacısı da var idi. Menim ise....menim ise bir qızım... Senin yaşlarında olardı...eger yaşasaydı... – Qadın danışdıqca boğulurdu. Gülen gözler yaşla dolurdu. Boğazında yeke bir şey qalmışmış kimi udqunub sözüne davam etdi.
- O gece men hem qızımı hem yoldaşımı itirdim. Amal ise bacısını anasını atasını. Çetin idi...inanılmaz derecede çetin. Amma o dözdü. Xatırlamıram deyir, amma her il hemin qezanın baş verdiyi gece yatmır. Kabuslar görür dayanmadan. Uşaqlıqdan gördüyü kabuslar indi onu mehz hemin geceler yatmağa qoymur. O her şeyi xatırlayır, amma meni incitmemek, özünü sındırmamaq, ağlayıb sızlamamaq üçün deyir ki, heç ne yadımda deyil. Halbuki.....- qadın artıq özünü saxlaya bilmeyib ağlaya ağlaya danışdı. Bigane qala bilmedim.. Men de ona qoşulmuşdum. Göz yaşı kipriklerinden damırdı: - Halbuki...o balaca Amal cesedlerin içinde qalmışdı

<< 1 ... 54 55 [56] 57 58 ... 190 >>