Arada bir baxışlarını üzerimde hiss etsem de özümü yatamağa vururdum. Onunla heç ne danışmaq istemirdim. Amma bir yere qeder idi o da. Bu insanla bir pmür keçirecekdim. Bunu düşündükce qeher meni boğurdu. Men onun yanında dayana bilmezken nece bir ömür yaşayacağıq. Boşanmağı ağlıma getire bilmezdim. Bunu bizim nesilde ağır fesadları olurdu. İş ölümle bele neticelene bilerdi. Hem de senin ailen eli olmadan, isteyi olmadan. Bir de gördün bir gülle yarasından getmisen. Kim edib tapa da bilmezssen. Kimse, qeyret damarı geniş olan, ailesinden çox o qadının namusunu düşünen adamın biri. Bu çox vaxt intiharla neticelenirdi. Kimsenin el izi omasın deye, qadını zorla intihar etdirirdiler. Düzdür hele bizim nesilde bele bir şey olmamışdı, amma etraf şeherlerde, kendlerde eşidirdik. Ölümden qorxmurdum. Esla.. Sadece ailemin başını aşğı elememek üçün dözmeyi qerara almışdım. Yoxsa çoxdan canıma qıyardım. Teyyare her zaman meni tuturdu. Yatmasam rahat ola bilmirdim. İndi ise yuxu yox idi, ona göre rengim ağ appaq olmuşdu. ÖZümü yatmağa vursamda, teyyarenin havada enib qalxması medemi bulandırırdı. Gülsüm xala yatdığından meni görmedi. Ümid edirdim ki, Amalda görmez, amma....
- Yaxşısan?
- He.
- İsteyirsen su alım?
- Yox.
- Rengin ağarıb, teyyare tutur?
- Heç ne olmaz.
- Mende derman var, gözle verim, atsan heç neyin qalmayacaq.
- Istemirem.
- Şems, ürek bulantın keçecek.
- Dedim ki, istemirem.
- Yaxşı..olsun..
Üzünü çevirdi. Yene alnında çıxan o meşhur eseb damarları. Göresen bu insan bezmirdi? Men bezmişdim her şeyden, o nece dözürdü?
Hava limanında Gülsüm xalaya Bakıya bilet evvelceden sifariş verilmidşi deye, bir teyyareden düşüb o birine minesi oldu. Gülsüm xala meni de özü ile aparmağı Amala teklif etse de o razı olmamışdı. Bu teklif menim de üreyimce olmuşdu deye, canla başla isteyimi bildirdim. en azından bir müddet Amaldan uzaq dayanacaqdım. O ise mene baxaraq “Dedim ki, yox. Menimle gelirsen.” Deyerek söhbeti bağlamışdı. Günü -günden nifretim

<< 1 ... 60 61 [62] 63 64 ... 190 >>