olma, atamın yanında başın aşağı olmaz.
- Tekce atana göre yox. Şems, sene bir şey olsa,
- Men yatmaq isteyirem.
- Yaxşı, yat. Men indi sene isti yemek de hazırlayaram.
- Istemirem.
- Senin istemeyinle deyil, yeyeceksen.
- Yemiyecem!
- Dedim ki, yeyeceksen! Vessalam. İndi düz otur, çay getirirem. Dermanlarını da atmalısan.
- Atmayacağam.
- Sen terslik ele. Amma bil! Sen terssense, men senden de tersem. Sadece öz xoşluğunla olsun istedim. Bundan sonra menden incime.
Ne demek istedi anlamadım. Ve ne yalan deyim, bu artıq meni qorxudurdu. Ne de olsa qarşımdakı cüsseli bir insan ve qanuni heyat yoldaşım idi. Bütün qorxulu fikrileri beynimden uzaqlaşdırmaq idteyirdim ki, qapıda görünen Amal meni yene o düşüncelerin içine atdı.
- Qalx, yavaşca bunu iç, sonra dermanlarını atacaqsan.
Mecbur içdim, hem çox ac idim, hem onunla artıq üz üze gelmek istemirdim.
- Seninle gerek ancaq bu tonda danışasan, xoş söz anlamırsan deyesen.
Bu sözleri deyerek gülümsemesi esebleşdirdi ister istemez. Bu adam özünü ne zenn edirdi. Dermanlarımı qebul etsem de qızdırmam düşmek bilmirdi. Ve men hemin müddetde özümde olmadığımdan xatırlaya bilmirdim olanları. Yene seher gözümü açanda Amalı yanımda gördüm. Yatmışdı, üzü çox yorğun idi. Gözünü etrafında xettleri görecek qeder yaxınımda idi. Nefes alıb vermesini bele eşidirdim. Yene kenara çekilende, gözü bağlı şekilde “Qorxma, yeyen deyilem seni” deyerek yüngül şekilde gülmesine reaksiya vermedim. Yuxulu olduğumdan eynimdeki paltarın gece yatarken geyindiyim paltar olmadığını ferqine de gec vardım.
- Bu, men...men bunu geyinmemişdim.
- He, terlemişdin ve paltarını deyişdirmeliydim.
- Ne?! Ne dedin?!
- Dedim ki, terlemişdin ve paltarını deyişmeliydim.
- Ne haqla?! Sene demişdim ki, mene toxunma.
- Sesini yükseltme. Arvadımın soyuqdeymeden ölmesine göz yuma bilmezdim.
Nese demeyime imkan vermeden otaqdan çıxdı.
Yer yarılsaydıda yerin içine girseydim o an. Men ondan uzaq gezerken o menim paltarımı deyişdirib.

<< 1 ... 66 67 [68] 69 70 ... 190 >>