razı olmamışdım. Özünün de mene toxunmağına izn vermirdim. Seher oyandığımda Gülsüm xalanı yanımda görmedim. Başımı yavaşca qaldırdığımda Amalla qapıda söhbet etdiklerini gördüm. Ev sakit olduğundan ne danışdıqlarını eşidirdim.
- Hekim getireceyem bu gün, ne deyir desin. Ne yeyir ne içir
- Oğlum, onun xesteliyi hekimlik deyil.
- Bes nedendir?
- Xiffet çekir (fikir elemek)
- Offff...neynim men.
- Sen işden icaze al bir müddet. Onu gezmeye apar, çıxart bir yerlere. Ailesinden, yurdundan yuvasından didergin düşümüş quş kimi çırpınır her gece. Aciz bedeni dözmür, qızdırma ile çıxır bütün bu. Hem evde ol, gözünün qarşısında. Sene de öyreşer.
Amal başını tesdiq menasında yellese de, bu fikir menim üreyimce olmamışdı. Amaldan qaçmaq isteyerken indi ona daha yaxın olacaqdım. Onu ne göremk, ne eşitmek istemirdim. Sadece ailemi düşünürdüm. Darıxırdım onlar üçün, deli kimi darıxırdım. Yuxu tutduğundan söhbetlerinin ardını eşitmemişdim. Ayıldığımda otaq zil qaranlıq idi. Bütün terlemişdim. Alnımda terin muncuqlanıb axmasına oyanmışdım. Isti idi mene, hem de çox üşüyürdüm. Pıçıltı ile Gülsüm xalanı seslesemde deyesen meni eşitmirdi. Elimi yatağın o biri terefine atıb ona toxunaraq oyatmaq istedim, amma boş idi. Yene seslemeye cehd etdim, amma halsızlıqdan, titremeden sesim çıxmırdı. Otağın işığı yanmasıyla gözlerimi qırpdım. Gözüz qaranlığa alışdığından ilk olaraq aça bilmedim, amma açanda Amalın alnımı sildiyini mene kömek etdiyin gördüm. Zerre qeder onu geri itelemeye halım yox idi. Bütün bedenim ağırıyrdı. O ise menim üstümü örtür, qızdırmamı ölçürdü. Nese derman verib yeniden yerime uzatdı.. nese danışırdı, amma derk edecek veziyyetde deyildim. Seher gün doğanda ayılmışdım. Güneş pencereden otağa düşürdü, üzümü dönderib amalı yanımda gördüm. Yene iş paltarında yuxulamışdı. Güneş düz onun üzüne vururdu. Qadınların qsıqanacağı derecede uzun ve sıx kiprikleri güneşin şüasından qızılı renge çalırdı. Üzünün her cizgisi görünürdü. Niye bilmirem, amma üzünün her

<< 1 ... 68 69 [70] 71 72 ... 190 >>