şüşe qırıntılarını toplamağa başladım. Yer bütün qan idi. Heyete açılan qapı açılmadığından bildim ki, evdedir. Özümü saxlaya bilmeyib şüşe qırıntılarının yanındaca çömelib ağlayırdım. Amal meni pis veziyyete saldı. Doğrudan men ne isteyirdim? O insan mene heç kim inamazken sahib çıxdı. Ailemi xilas etdi söz söhbetden. Zaharın elemediyini o eledi. Amma men...indi ise ne olacaqdı, bundan sonra nece eleyecekdim heç bilmirdim. Indiye qeder onsuzda bilmirdimse indi lap çıxılmaz veziyyetde qalmışdım. Amal Zaharı sevib sevmediyimi soruşur. Bilmirdim.. artıq neyi kimi sevdiyimi bilmirdim. Indi sadece hamıya nifret edirdim içi men qarışıq. Ele en çox da özüme. Hem öz heyatımı hem başqalarının heyatını mehv edirdim. Bütün bunlar beynimden keçerken Amal yeniden içeri keçdi. elini sadece eski ile bükmüşdü. Bütün esirdi. Yene canıma qorxu düşdü. Mene baxmadan sakit amma bir o qeder sert tonla danışmağa başladı.
- Yaxşı... qoy ele olsun. Madem istemirsen biz de seni istediyine çatdırarıq.
- ......
- bir iki ay sonra qayıdarsan evine, sevdiyin şexsle aile qurarsan.
Boğazım qurudu o an. Bu insan ne danışır, ne qayıtmaq? Meni ailemi xilas etdi ki, indide lap biabır elesin, ölümün ağuşuna atsın.
- Narahat olma. Senin adınla bağlı heç ne olmayacaq. Sadece zaman keçsin bir az. Yoxsa şübhelenecekler. Ele ailenede, xalamada deyersen ki, Amal mene xeyanet etdi. Heç kim sene toxunmaz, günahlandırmaz.
Son dedikleri qulağımda cingildedi. Otaqdan çıxsa da arxasınca baxa- baxa qalmışdım. Yene bu insan menim heyatımı xilas edirdi, özü de öz heyatını tehlükeye ataraq. Yene meni düşünüb addım atırdı. Bütün ailem qarşısında özünün adını pisleyecekdi. Mene xeyanet etdiyini deyecekdi. Bu oğlan deyesen xebersiz idi ki, onu ölüm de gözleye biler. Ne qeder pislik etsem de ona ölüm arzulamazdım. Heç vaxt. Hele üstelik adını mene göre pislemesi, ailemin gözünde bu qeder yükselmişken özünü yerden yere vurması. Menim ailem bir kenara öz xalasının yanında bele meni günahsız özünü gunahkar

<< 1 ... 74 75 [76] 77 78 ... 190 >>