gelmemezlik elemirdi. Menim işim deyil. Bağışla ki, qarışıram. Amm çox narahatam. Sz hele teze evlisiniz. Ola biler aranızda kiçik anlaılmazlıqlar olsun. Gerek ikniizde bir -birinize güzeşt edesiniz. Biriniz od olanda biriniz su olun. Amal kobudluq ede biler, amma inan üreyi o qeder hessasdır ki.
- Nrahat olmayın her şey qaydasındadır.
- Onda niye her gün, günde az qalır yüz defe mene zeng vurub sni soruşur.
Ne deyeceyimi bilmirdim. Amalın bu qedr diqqetli olması meni incidirdi. Axı niye bu insan bigane olmur, niye kobudluq etmir mene, niye mene nifret edib heç neyi vecine almır. Meni bu şekilde yerden yere vururdu eslinde. Kobud olsa, acılasa cavab verer üreyimden tikan çıxardardım. O ise mene görünümür, sesini bele eşitdirmir ki, men rahat olum. Qerar verdmişdim bu güce artıq onunla danışmalıydım. Gülsüm xala uşaq deyildi. Her şey aydın aşkar ortada ola ola ondan nese gizlemek gülmelidir. Gece ne qeder Amalı gözlesemde gelmemişdi. Gece saat 2 de telefonun sesine ayıldım. Bir anlıq qorxsamda telefonda Saranın adını yazıldığını görüb celd açdım.
- Sara?
- Şems, qurban olum kömek ol, Kamil...Kamil..
- Sakit ol ağlama, ne olub?
- Bilmirem. Nefes almır. Şems, oğluma nese olub.
Evden nec çıxdım, Saragile nece getdim bilmirdim. Kamil Saranın qucağında göm göy göyermişdi. Uşağın ağzından qırıq qırıq nefes aldığı eşidilirdi. Sara da övladından ferqlenmirdi. Qorxudan rngi qaçmışdı. Kamili qucağından alıb yoxlamağa başladım.
- Tecili yardım çağırmısan?
- He..
Balacanın ürek döyüntüleri olduqca zeif idi. Get gede eli ayağı buz kesrdi. İlkin yardım göstermek üçün limden geleni edirdim. Sara şokda olduğundan ne sual verirdimse ferli cavab vermediyinen bir az ehtiyyat edirdim. Tecili yardım maşını gelende ise Sara Kamili qucağıma verib “o öldü he” deye sakitce geri geri çekildi. Belli idi ki, ne baş verdiyini derk etmir.
- Sara, özüne gel.
- O öldü..öldü..
- Sara!
- Şems, bax öldü o.
Hekimler Kmili qucğımdan alıb maşına aparanda Saraya mecbur bir sille

<< 1 ... 83 84 [85] 86 87 ... 190 >>