yaradırdı. Tebessüm dolu gözlerle mene baxıb verdiyi sualı cavablandırdım.
- He, amma anası şokda olduğundan konkret nece olduğunu demedi. Men de çox risk ede bilmedim.
- Narahat olmayın, düz etmisiniz. Olduqca peşekar. Bunu ancaq hekimler ya da tibb bacıları ede biler..
- Men pediatram
- Doğrudan. Ne gözel. Hansı xestexanada?
Hekim qeribe baxışlarla mene baxdığından bir az Amala teref qısıldım. Amal menden qabaq bunu hiss etmişdi ki, meni özüne teref çekib.
- İşlemir, biz yeni aile qurmuşuq. Tanış ol heyat yoldaşım Şems.. Şems bu hemkarım Orxan.
- Heyat yoldaşın? ..aaa.. evlenmisen demek. Tebrik edirem. Şems xanım, tebrikler.
- Sağolun.
Amalın xüsusi vurğu ile heyat yoldaşım demesini kenardan kim görseydi başa düşerdi ki, qısqanclığından deyir. Düzü bu adamın parlaq baxışlarını üzerimde hiss etmek mene heç de xoş gelmemişdi deye Amalın mene bele sahib çıxması xoşuma gelmişdi. Yeni bir belanı uzaq tutmuş oldu.
Orxan uzaqlaşan kimi Amaldan körpeni soruşdum.
- Düz bilmisen, astması varmış.
- Yeqin tez- tez qızdırma ondanmış.
- He, hem diş hem astma. Indi yaxşıdır. Amma gerek Sara daima yanında olsun.
- Körpe yaşında bu xesteliye tutuldu.. Yazıq Sara.
- Eve getmek isteyirsen aparım ?
- Yox, Sara tekdir. Onu burada belece qoymaq istemirem. Amma Gülsüm xalaya dememişem. Oyanıb görse yoxam narahat olacaq.
- Men ona xeber vererem. Gel gedek menim otağıma. Sara ayılana kimi orada gözle, dehlizde qalma.
Dehlizde qalma demesiyle etrafa göz gezdirmesi bir oldu. Melum idi ki, kimise axtarır. Ve o kimse el\e bize doğru yaxınlaşırdı.
- Gedirsiniz?
- Şemsi otağıma aparıram.
- Oo xestexananın ürek bölmesi uzaqdır. Isteyirsen menim otağımda gözlesin.
- Xeyr. Gerek yoxdur.
Amalın tonu onu ele verirdi. Çox esebileşmişdi. Çenesini sıxıb Orxana qaçını qaldırıb cavab vermesinden belli idi. Bu orxan ise deyesen ya heç ne başa düşmemişdi, ya da özünü axmaq yerine qoyurdu. Amalın otağına doğru gederken birden ağlıma gelen sualı ona verdim.
-

<< 1 ... 85 86 [87] 88 89 ... 190 >>