Sen ürek şöbesinde çalışırsansa burada ne işin var idi.
- Heç...olur arada burada pasiyentler.
- Suala duruxaraq cavab vermesi ilk başda şübheli gelsede sonra düşdündüm ki, niye de olmasın. Uşaqlar arasında ürek xestesi olanlar da ola biler. Amalın otağı olduqca geniş idi. Xestexanada en yaxşı ürek cerrahı olduğu üçün ona en yaxşı otağı vermişdiler. Divarlarda diplomlar, sertifikatlar, teltifler asılmışdı. Az qala amalın yaşından çox idi sayı.
- Bunların hamısını qazanmağa nece vaxt çatdırmısan?
Amal dodaqlatı gülümsünüb - “kim dedi ki, men cavanam ” deye cavablandırdı.
- Ele dedin ki, ele bil 60 yaşın var.
- Belke de daha çox
- Onda ürek cerrahı yox plastik cerrahsan sen.
Ikimizde gülümsündük. Tanış olduğumuz günden bu güne ikinci defe idi ki, normal söhbet edirdik. Birinci defe ise sadece qonaq kimi gezdirende baş vermişdi bu.
- Gelecekde işlemek istemirsen?
- elbette isteyirem. Diplomumu anam cehiz sandığıma qoysun deye almamışam.
- Ne eceb uşaq hekimi?
- Uşaqları çox sevirem. Onlara nece yardım ede bilerem deye çox düşünmüşdüm, qerar verdim ki, sağlamlıq baxımından onlara yardımcı ola bilerem. Indi növbe menimdir. Niye ürek cerrahı?
- Ne bilim. Ele bele.
- Ele bele olmaz. Hekimlik peşesi ele bele seçilmez. Hele ürek hekimi. Özü de işinin peşekarı..
- Heee.. heee çox çox.. o derece peşekar ki, öz üreyine çare tapa bilmir.
Amalın yerinde yastlanıb düz üzüme baxaraq meyusluqla bu sözü demesi menim ehvalım yene deyişdi. Çox pis oldum. Amma hele de inanmaq çetin idi mene. Bu mümkün deyildi. Birini tanımadan bu qeder.....beynimden fikrileri dağıtmaq ve söhbeti deyişmek üçün ayağa qalxıb, - “Sara oyanar, gedek yanına”
Amal heç veziyyetini deyişmeden ayağa arxamca geldi. Qapının desteyine biz açmadan açılmışdı. Qarşimda genc ve olduqca cazibedar xanımı dayanmışdı. Meni kenara iteleyerek, heç üzüme bele baxmadan Amalın yanına keçdi.
- Amal milıy, tı zdes, a ya tebya işşu povsyudu? (Amal, ezizim buradasan? Men de her yerde seni

<< 1 ... 86 87 [88] 89 90 ... 190 >>