Elimi uzatsam da Nadya xanım deyesen hele de şokdan ayılmamışdı ki, bir elime bir mene bir de Amala baxıb ağzı açıq veziyyetde dayanmışdı.
- Mmm...eeende..Men evlendiyini bilmirdim.
- Yeqin demeyi unudub. Teze evlenmişik, hele öyreşmeyib.
Sözleri kinaye ile demeyimi Amal sezmişdi, dönüb mene teecüble baxsa da men özümü toparlayıb gülümseyerek, gedek artıq, Sara...
- He, he gedek. Görüşerik Nadya?
Dehlizde nece süretle gedirdimse Amalın qolumdan tutması ile ani ona çırpıldım.
- Ey, yavaş. Hara qaçırsan.
- Bağışla, Saraya göre narahatam. Oyananda yanında olsam yaxşıdır.
- Ona sakitleşdirici vurublar. Hele yatar. Ne oldu sene birden?
- Heç ne? Nedir ki?
- Ne bilim, birden ehvlaın deyişdi.
- Yox... sene ele gelib.
Ehvalım deyişibmiş... deyişerde, camaatın qızı az qala ağzının içine girecek..tövbe tövbe..
- Nese dedin?
- Yooo.. sene ele geldi..
- Yaxşı.
Amal önüme keçib xestexanada özünden razı terzde ele yeriyirdi ki. etrafından keçen bütün tibb bacıları ağızları qulaqlarında onu salamlayırdılar. Offf Şems off... Sene ne axı, sene ne.. baxsınlar da..
- Şems!
- He..
- Seni çağırıram bayaqdan.
- Fikrim getmişdi.. bağışla..
- Sen deqiq yaxşısan?
- Yaxşıyam dedim.. Ne deqiqe başı soruşursan?! Hem senin işin varsa get.
- Işim yoxdur. Olsa gedeceyem.
- Nadya xanım gözleyer.
- Heç ne olmaz. Bir azdan gederem. Sen Saranın yanına keç, men bir de Kamile baxım.
Nadyanın adını çekende Amalın üz mimikasına baxsamda heç bir deyişiklik görmedim. Deyesen yanlmışdım. Bu qadına qarşı zeifliyi olsaydı en azından neyese tereddüd ederdi. Bes onda Amal gecenin bu vaxtı xestexananın bu şöbesinde ne gezirdi. Axı Nadya burada çalışırdı. Offf. Yene boş boş düşünceler beynimi yeyirdi. Sene ne deye öz özüme tekrara etsemde insanam.. maraq bürüyür sadece deye özüme teselli de verirdim. Sara hele ayılmamışdı. Onun yanında bir az oturub Kamilin yanna getmeyi qerara verdim. Gece növbesinde olan tibb bacılarından ve bir iki hekimden başqa demek olar ki

<< 1 ... 88 89 [90] 91 92 ... 190 >>