istifade edirdik.
- Niye narahatdır.
- Amal senin eve gelmemeyinden şübhelenir. Mence gerçeyi demeliyik.
- Hansı gerçeyi
- Iki ay sonra boşanacağımızı.
Dilime getirdiyim bu sözle ikimizde susduq ve bir birimize baxdıq. Bu anda unutduğumuz gerçekliyi bir daha xatırlatmışdım. He biz iki ay sonra boşanacaqdım. Her kes öz heyatına geri dönecekdi. Indi öz özüme burada dayanıb Nadyanın kimliyini araşdırmaq isteyim boş idi. Niye maraqlnamalıydım. Her kimdir özü biler.
- Yaxşı, gel gedek.
Üzüme baxmadan yanımdan keçib öne düşdü. Qarşıdan Orxanın geldiyini görüb geri dönüb elimden tutub dartıb aparırdı. Nadyada qarşımıza çıxdıq. Orxan vecime de deyildi, amma Nadyanın bizi bele görmesi meni lap sevindirdi. Amal Orxanın yanından keçende gülümsündü men ise Nadyanın. Ve heç birimiz bunu üzümüze vurmadıq. Eve sehere yaxın dönmüşdük. Gülsüm xala qapını açıb Saranın, Kamilin veziyyetini soruşdu. Amal yaxşıdır deyib divana keçdi. Men de otağıma. Qapının ardında söhbetlerini eşitdim.
- Oğlum get yatağında yat.
- Yorğunam, deyme. Ele burada yataram
- Ay bala belin ağrıyar, get yatağına da.
- Xala, sen get yat. Narahat olma.
- Amal, Şemsle aranda nese olub. Bax gencdir, tecrübesizdir..
- Xala, narahat olma. Sabah danışarıq. Get yat.
Yuxusuz olduğumdan neve da kimi yatmıdşımsa ayılanda artıq günorta olduğunu anladım. Ayağa qalxıb gece olanları bir de ağlımdan keçirdim. Bir gece üçün çox adam tanımış çox aqresiv davranmışdım. Mene ne axı Amaldan. Men ki, onu sevmirdim. Sadece qadınıq. Her birimiz bize diqqet gösteren insanın birden üzünü döndermesine pis oluruq, bu bizim istemediyim insan olsa bele. Bu da o hisslere aiddir deye qerar verib ayağa qalxıdm. Metbexe keçmek isteyende qonaq otağında divanda yatan Amalı gördüm. Hele de yatırdı. Yene gün üzüne düşmüş, kipriklerinin kölgesini üzüne salırdı. Üz cigileri çox sert idi. Sanki yuxuda kimse onu esebileşdirib ve dişlerini qıcayır. Amma eyni zamanda da mesum.. ona baxanda Amal gözünü birden açdı. Özümü itirdim

<< 1 ... 90 91 [92] 93 94 ... 190 >>