gözü....
- Sözünü Amalın çalan telefon zengi kesdi. Telefonda nömreye baxmadan açdı.
- Alo...He Nadya..yaxşı gelirem indi.
Otaqdan çıxdı.. Heç ne demeden hetta sağollaşmadan Nadyanın bir zengi ile getdi..
"Sene ne Şems, sene ne?" Deye sesli şekilde öz özümü danlayırdım. Heyatın qanunu budur, qaçan qovalanır....
Amal menimle vaxt keçirmemek üçün elinde geleni edirdi. Gülsüm xalanın narahatlığını dile getirib ne qeder rica etsemde öz bildiyini eleyirdi. Deyesen özüme qarşı nifret hissini oyatmışdım. Buna pis olurdum. Bir insan kimi Amal yaxşı biri idi. Nadyanın zenginden sonra az qalırdım elime keçen her şeyi vurub dağıdım. Sonra özümü sakitleşdirib gecle divana eyleşdim. Bilmirem ne qeder boş boş baxdım elece. Gülsüm xala geldiyinde yanımda eyleşib xestesiniden danışmağa başladı. Onun ailesinin ona baxmasından, qadının şikayetlerinden. Düzü fikrim amalın yanında qalmışdı deye, qadını elece arada başımı terpederek ve gülümseyerek yola verirdim. Mene xas xüsusiyyet deyildi, amma indi üreyim partlayırdı ki, Amal hara getdi. Nadyanın bir zengine sağollaşmadan çıxıb getdi. Sadece maraq idi. Başqa bir şey yox. Amman men ne....özleri biler.
- Ay şems, fikrin hara getdi yene..
- Ne?
- Ehhh men de hevesle sene günümü danışıram. Tay denene dinlemirem.
Gülsüm xalanı yazığı pis veziyyetde qoymuşdum. Ele özüm de pert olmuşdum. Qadın söhbet esnasında nese soruşmuş men de yene başımı yelleyib gülümseyib baxırmışam. Bir sözle qarşısında axmaq veziyyetde oldum.
- Bağışla, men...şey.. Gülsüm xala, olar bir söz soruşum?
- Soruş
- Nadya kimdir?
- Nadya? Nadya kimdir?
Çox gözel, men Gülsüm xaladan soruşum o da menden. Şems aldın başına belayı. Sene Nadya lazımdır.
- Amalın iş yoldaşı.
- Ne bilim qızım, men amalın iş yoldaşalrın ele de tanımıram. Amal ele açıq oğlan deyil. Nadir hallarda dost tanışından behs eder.
- He, aydındır.
- Nedir ki?
- Heç.
- Deqiq?
- He.
Gülsüm xala niyese bic bic gülüb mene baxdı. Onun bu gülüşü xoşuma gelmedi. Qadın yene

<< 1 ... 92 93 [94] 95 96 ... 190 >>