beynimden keçenleri oxuyurdu.
- Niye ele baxırsan, Gülsüm xala.
- Heç. Qısqanclıq yaxşıdır, amma qederinde.
- Kim qısqanır. Men qısqanmıram. Men niye qısqanmalıyam ki. Özü biler Nadya biler. Amma en azından bir sağollaşardı. Nadyanın bir zengine qaçıb getdi. Dünen görseydin, qız az qalırdı menim yanımda amalın ağzının içine düşsün.
Danışdımsa dayandırmaq mümkün deyil meni. Deyesen men indi her şeyi, yeni düşündüklerimin hamısını açıb Gülsüm xalaya demişdim. Bir anlıq dayanıb dodağımı dişledim. Gülsüm xala ise meni sinesine basaraq gülmeye başladı.
- Caann, qızım menim.. Sen bir bilsen gözlerinde yazılanları.
- Ne yazılıb ki?
Gülsüm xala eli ile üzümü tutub düz gözlerimin içine baxaraq, - “Bunu men yox, o oxumalıdır.”
- Kim?
- Nadya...Güslüm xala onun adını çekib qeh qehe atmış meni de esebileşdirmişdi. Men qısqanmırdım. Onun neyini qısqanacaqdım. Heç de ondan geri qalmıram, lazım olsa ondan da qeşeng olaram. Sadece....ne sadece Şems? Ne sadece? Qızım sen niye bezenmelisen? Tövbe tövbe....niye de yox. Men ne amal ne Nadyaya göre bezenmiröem ki, her qadın özüne göre bezenib düzener. Bütün bunları men düşürem he.. men Şems. Özüme inana bilmirem. Hele gelib şkafın yanında dayanıb özüme paltar axtarmağıma heç inana bilmirem.
“Axşam düşür men ise hele de geyim seçirem. Allah belanı vermesin Nadya, mene lazım idi bu? “ yene sesli düşündüm. Eşiden olsaydı gel indi izah ele ki, niye bele dedin, niye camaatın qızına beddua edirsen. Hem neyi izah edecekdim, niye izah edecekdim onu da bilmirem. Bu sadece qadın qısqanclığıdır başqa bir şey deyil.. he.. he. Ancaq qadın qısqanclığı. Yene gece oldu, amma Amal eve gelmirdi. Deyesen bu gece de eve gelmeyecekdi. Seher çıxandır. Zeng de vurmurdu. Gülsüm xala evde olmadığından ondan da soruşa bilmedim ki, Amaldan xeberi var yoxsa yox. Yene evde tek qalmışdım. Saraya zeng vurub bir az onunla söhbet etmek istedim. Amma Sara da evde yox idi. Qapının zengine nece sevinmişdimse açanda üzümdeki tebessüm yox oldu.
-

<< 1 ... 93 94 [95] 96 97 ... 190 >>