gerçek olar deye içim içimi yeyirdi. Saraya zeng vuranda ise Sahibin eve geleceyini, bizi gözleye bilmediyini Amalın yanında olduğum üçün meni rahat tek qoyduğunu dedi. Ağzım açıq ona qulaq asırdım. Axırda gülmseniden başa düşdüm ki, bu defe Sara mene oyun oynadı. Amala dönüb Saranın getdiyini dedim. O da çiyinlerini çekib maşına teref getdi. Maşına eyleşende arxa qapını açdı. Yol boyu susub danışmırdıq. Amma bu hal heç üreyimce deyildi.
- Amal.
- He.
- Meni narahat etmirsen
- Anlamadım.
- Yeni eve gelmemezlik etme. Meni narahat etmirsen.
- ....Şems
- He.
- Ne olub sene?
- Ne menada?
- Heç..boş ver..
Off boş verseydim indi gecenin bu vaxtı durub xestexanaya gelmezdim. Söhbeti nece kesdise men de eve kimi susdum. Gülsüm xalaya xeber vermemişdim yene. Telefonun sesini aldığımdan eşitmemidim. Amalın telefonu çalışnca “Xalam ” deyib üzüme baxdı. O anda bele Gülsüm xalaya xeber vermeden çıxdığım ağlımda deyildi.
- Xala. ...yox.. narahat olma yanımdadır.
- Hiii.. men ona xeber vermeyi unutmuşam.
Içimi nece çekdimse sesime Amal gülümsündü.
- Gelirik, çatırıq artıq. Aha.. yaxşı.. helelik.. Sen ne vaxt öyreneceksen xeber vermeyi?
- Kamil..qorxdum deye, yeni telaşdan. Heç yadıma düşmeyib. Yeni yadımdaydı.. offf ne ise sen başa düşdün.
Yene yalan deyirdim deye cümleler qırıq qırıq idi. Amal elini saçına atıb gülerek – he başa düşdüm narahat olma dedi. Men de ona baxıb gülende Amal öne keçib eve getmeye başladı. Dayanıb arxasınca baxırdım ki, telefonumun işığı yandı. Gece olmasına baxmayaraq desteyi götürdüm çünki bezen Ezize ile gece danışa bilirdik. Saat ferqine göre. . Telefon desteyini qulağıma aparanda üzümdeki tebessüm yox oldu
- Alo..
- Şems.
- Zahar?
Bimlirem eşitdi ya yox. Amal ayaq saxlayıb dönmeden başını yana çevirdi ve başını aşağı salıb yeniden addımlamağa başaldı. Yene qaranlıq çökdü güneşe. Yene aldı qarşısını qara buludlar.
Telefon elimde donub qalmışdım. Zaharın zengini gözlemirdim. Heç ağlımdan bele keçmemişdi. O anda

<< 1 ... 97 98 [99] 100 101 ... 190 >>