birini eline tutur ve
dartıĢdırır. Men qarnımın altında Ģirin spazma hiss edirem. AĢağıda
islanmıĢam.
– He, xahiĢ edirem, – deye ellerimle melefeden daha möhkem
yapıĢaraq yalvarıram. Onun dodaqları o biri döĢümün gilesinden yapıĢar ve
onu dartır. Men artıq döze bilmirem.
– Baxaq görek qurtara bilirsenmi, – deye Kristian pıçıldayır, bu
astagel hissiyyatlı iĢgenceni davam etdirerek. Onun meharetli barmaqları ve
dodaqları altında memeler ve bedenimin her bir damarı sanki neğme oxuyur.
– О… xahiĢ edirem, – deye yalvarıram. BaĢım geriye atılıb, ağzım
açıqdır, ayaqlarım qıc olur. Menimle ne baĢ verir?
– Vaxtdır, balaca, – deye o pıçıldayır. Onun dodaqları döĢlerimin
birinde iliĢib qalır, orta ve Ģehadet barmaqlar ise o birini elleyir. Men onun
ellerinde qum deneleri kimi minlerle hisseciye dağılıram, bedenim
mestlikden qıc olub. O, ağzımı öpüĢle örtür, dili qıĢqırığımla üzleĢir.Ġlahi!.. Bu nece de xoĢ idi. Ġndi men bilirem, bütün bu hengame neye
göre idi. Kristian razılıq ifade eden tebessümle mene baxır, cavab baxıĢımda
minnetdarlıq ve heyranlıq var.
– Sen çox hissiyyatlısan. Sene temkini öyrenmek lazımdır ve sene
bunu meĢq eletdireceyik, – o yeniden meni öpür.
Teneffüsüm hele de revan deyil, orqazmdan sonra teze-teze özüme
gelirem. Kristianın elleri qurĢağıma doğru enir, ombalarıma, sonra ayaqların
arasında dolaĢır… Ġlahi. Onun barmağı ince terzde ayaqların arasına enir ve
asta-asta... ora daxil olur. O, bir anlıq gözlerini yumur ve teneffüsü
süretlenir.
– Sen yam-yaĢsan. Ġlahi... men seni nece de isteyirem. – Kristian
barmağını içime soxur ve men qıĢqırıqla atılıram, çünki bu, dalbadal
tekrarlanır. Onun ovcu klitoruma toxunur ve men yene de çığırtımı saxlaya
bilmirem. Onun barmağı içime doğru da möhkem girir. Ġnleyirem.
Qefilden Kristian oturur, tumanımı eynimden çıxarır ve onu
döĢemeye tullayır. О, böyük s...ini çöle çıxarır. Оho… masadan bükmeni
götürerek ayaqlarımı aralayır, sonra ayaqlarım arasında duraraq diz üste
dayanır ve

<< 1 ... 99 100 [101] 102 103 ... 108 >>