mene
gülür tehtelĢüurum; ucadan, qürurla ve narazı halda. Men baĢımdan sefeh,
devetsiz fikirleri atıram.
– Bu, sizin dünya erzaq planınızın bir hissesidir?
– Nese buna benzer, – deye Qrey etiraf edir ve onun dodaqları
yarıtebessümle eyilir.
O, mağazamızdakı kabel qarmaqlarına göz gezdirir. Onlarla ne
etmek fikri var? O, ev ustasına heç benzemir. Onun barmaqları refe
qoyulmuĢ bağlamalara toxunur ve hansısa izaholunmaz sebeble men buna
baxa bilmirem. Qrey eyilir ve paket seçir.
– Bax bunlar yarayar, – deyir o, qesdçi tebessümle gülümseyir.
– Daha nese götüreceksiniz?
– He, mene izolent lazımdır.
– Temir aparırsınız? – Sözler düĢüncemden qabağa keçir. Elbette, o,
fehle tuta bilmez, hem de yüze-yüz onun bu iĢler üçün xüsusi Ģöbesi var.
– Bu, temir üçün deyil, – deye o, cavab verir ve men ürpenti ile
anlayıram ki, o mene gülür.
Menim haram gülmelidir ki? Zövqsüz geyinmiĢem?
– Bura zehmet olmazsa, – deye xecalet çekerek donquldanıram. –
Ġzolent temir malları olan sıradadır.
Qrey arxamca gelir.
– Burda çoxdan iĢleyirsiniz?
Niye onun varlığında bu qeder qayğılanıram? Özümü ön dörd yaĢlı
qız kimi hiss edirem – naqolay ve yad. Qeddini düzelt, Stil!
– Dörd ildir.
Biz gelib çıxdıq. Yayınmaq üçün eyilirem ve mağazamızda olan iki
izolent dolamasını üze çıxarıram.– Men bax bunu götürecem, – Qrey ona uzatdığım enli izolenti
göstererek ince terzde deyir. Barmaqlarımız bir anlığa bir-birine toxunur ve
men yeniden elektrik cereyanının qığılcımını hiss edirem, sanki odlanmıĢ
naqile toxunmuĢam. Ġmpulsun bedenimden nece keçdiyini duyuram ve
qarnımın derinliklerinde yox olur, acizlikle tarazlığımı yerine qaytarmağa
cehd ederek ixtiyarsız olaraq nefesimi içime çekirem.
– Daha nese götüreceksiniz? – deye xırıltılı sesle qefilden
maraqlanıram.
Onun gözleri azca geniĢlenir.
– Yeqin ki, kendir, – ele menim kimi xırıltı ile teleffüz edir o.
– Bura zehmet olmasa. – Utancaqlığımı gizletmek üçün baĢımı
eyirem ve keçidle gedirem. – Ne cür kendir? Bizde

<< 1 ... 21 22 [23] 24 25 ... 108 >>