Hansısa
anda özünü itirmiĢ kimi görünür. Yer küresi öz oxu etrafında fırlanır ve
tektonik tebeqeler öz yerinden terpenir.
Aman Tanrım! Deyesen, Kristian Qrey karıxıb.
– Sabahla bağlı mene melumat verin. – O, arxa cibinden cüzdanını
çıxarır ve mene vizit kartını uzadır. – Kartımı götürün. Bu, mobil telefonun
nömresidir. Sabah saat ona kimi zeng edin.– YaxĢı. – Cavab vererken gülümseyirem. Keyt sevindiyinden
uçacaq.
– Ana!
Keçidin o biri baĢında Pol görünür – mister Kleytonun kiçik qardaĢı.
EĢitmiĢem ki, o Pristondan qayıdıb, amma onu bu gün göreceyimi
gözlemirdim.
Polla hemiĢe dost olmuĢuq ve indi qarĢımda zengin, möhteĢem, son
derece cazibedar, her Ģeyi nezaretinde saxlamağa öyreĢmiĢ Kristian Qreyin
durduğu anda normal bir insanla danıĢmağa böyük ehtiyac var. Pol meni
qefil yaxalayır ve möhkem qucaqlayır.
– Ana, salam, seni görmeye çox Ģadam! – deye o, coĢquyla qıĢqırır.
– XoĢ gördük, Pol! Ne var, ne yox? QardaĢının ad gününe gelmisen?
– He. Sen çox gözel görünürsen, Ana, – el uzunluqdakı mesafeden
meni nezerden keçirib gülümseyir. Sonra meni özünden aralayır, lakin elini
çiynimde saxlayır. Utandığımdan bir ayağımı götürüb, o birini qoyuram. Pol
yaxĢı oğlandır, ancaq bir qeder nezaketsizdir.
Men baxıĢlarımı yeniden Kristian Qreye yöneldirem: o, bize baxır
qırğı kimi: boz gözler aĢağı endirilib ve düĢüncelidir, dodaqlar kip bağlanıb.
QarĢımdakı artıq diqqetli alıcı deyil, baĢqa biridir – soyuq ve uzaq adam.
– Pol, men müĢteri ile meĢğulam. Onunla tanıĢ olmalısan, – deyirem
Qreyin gözlerindeki düĢmençiliyi yox elemekden ötrü. Polu onun yanına
aparıram ve onlar bir-birini baxıĢları ile deyerlendirirler. Atmosfer – sadece
buzlaq.
– Pol, bu, Kristian Qreydir. Mister Qrey, bu Pol Kleytondur, mağaza
sahibinin qardaĢı.
Özüm de anlamadan sonrakı izahlara ehtiyac duyuram.
– Biz çoxdan tanıĢıq, burda iĢlediyim vaxtdan... ancaq az-az
görüĢürük. Pol Prinstoin Universitetinde menecment ixtisasına yiyelenir, –
deye kekeleyirem. ―Sus, besdir!‖
–

<< 1 ... 24 25 [26] 27 28 ... 108 >>