tanıyırsınız?
Aha, baĢlanğıc üçün asan sual.
– Birinci kursdan. O, yaxın refiqemdir.
– Hm, – deye qeyri-müeyyen terzde dillenir Qrey. Gören, ağlındakı
nedir?
O, liftin çağırıĢ düymesini basır ve zeng demek olar ki, ani olaraq
seslenir. Qapılar açılır ve biz ehtiraslı Ģekilde qucaqlaĢaraq yerinde donubqalmıĢ
cütlükle qarĢılaĢırıq. Gözlenilmezlikden onlar bir-birini özünden
iteleyir ve günahkarcasına baxıĢlarını aĢağı endirirler. Qreyle içeri daxil
oluruq.
Men sifetimin temkinli ifadesini qorumağa çalıĢır, buna göre de
döĢemeye baxıram ve yanaqlarımın nece reng alıb-verdiyini hiss edirem.
Altdan-altdan Qreye baxıram; deyesen, o, dodaqaltı gülür, lakin bunu
yüzeyüz demek çetindir. Oğlan ve qız da kelme kesmir ve naqolay sükut
içinde birlikde birinci mertebeyedek enirik. Liftde heç musiqi de yoxdur ki,
bu durumdan çıxa bilek.
Qapılar açılır ve teeccüblü olsa da, Qrey elimden tutur ve uzun, serin
barmaqları arasında sıxır. Men bedenimden elektrik cereyanının keçdiyini
hiss edirem ve onsuz de berkden döyünen üreyimin ritmi daha da süretlenir. O, meni liftden çıxarır ve biz arxamızca gelen cütlüyün boğuq gülüĢünü
eĢidirik. Qreyin dodağı qaçır.
– Bu liftlerde daha neler baĢ verir?! – deye o donquldanır.
Biz geniĢ, qelebelik holldan keçerek çıxıĢa doğru gedirik, lakin Qrey
fırlanan qapıdan keçmir. Maraqlıdır, niye o, elimi buraxmaq istemir?
May, isti bir bazar günü. GüneĢ iĢıq saçır ve demek olar ki, küçede
maĢın göze deymir. Qrey sağa dönür ve dördyol istiqametinde addımlayır,
burada dayanıb yaĢıl iĢığın yanmasını gözleyirik. O, hele de elimi
buraxmayıb. Men küçe ile gedirem ve Krisrtian Qrey elimden tutub. Hele
heç kim bu vaxtacan elimden tutmayıb. Tüklerim biz-biz olub, baĢım
herlenir. Men üzümdeki sefeh tebessümü o qulaqdan bu qulağa qeder silmek
isteyirem. ĠĢıqforda ―yaĢıl adamcığaz‖ – piyadalar üçün keçid iĢaresi peyda
olur ve biz küçeni adlayırıq.
Dörd mehelleni ötür ve nehayet, ―Portlend kofe haus‖a yetiĢirik,
burda Qrey qapını açmaq

<< 1 ... 34 35 [36] 37 38 ... 108 >>