endirmeyin,
üzünüzü görmek isteyirem.
Ah. Men ona baxıram ve Qrey ürekverici terzde, amma eyri-eyri
gülümseyir.– Mence, ne haqda düĢündüyünüzü bilirem. Siz baĢdan-ayağa sirsiz,
miss Stil.
Kim, men? Tepeden-dırnağa sirr?
– Sirli heç neyim yoxdu.
– Mence, özünüzü yaxĢı ele ala bilirsiniz.
Doğrudanmı? Ela... doğrudanmı mende bu alınıb? Teeccüblüdür.
Men özüme hakim ola bilirem? Heç vaxt!..
– He, eger sizin tez-tez qızarmağınızı nezere almasaq. Bilmek
isterdim niye? – Qrey ―maffin‖in kiçik tikesini ağzına qoyur ve menden
gözünü çekmeden yavaĢ-yavaĢ çeyneyir ve men sanki siqnal alaraq
qızarıram. Lenet Ģeytana!
– Siz hemiĢe bele üzlüsünüz?
– Ġnanmıram ki, bu bele adlanır. Xetrinize deydim? – o, deyesen
heyretlenib.
– Yox, – deye doğru cavab verirem.
– YaxĢı.
– Siz çox hökmlü Ģexssiz, – cavab zerbesi endirirem.
Qrey qaĢlarını qaldırır ve sanki bir az qızarır.
– Men alıĢmıĢam ki, baĢqaları mene tabe olsunlar, AnasteyĢa, – deyir
o. – Her Ģeyde.
– ġübhe etmirem. Niye mene adınızla müraciet etmeyi teklif
etmediniz? – Özüm öz heyasızlığıma heyretlenirem. Niye söhbet bu qeder
ciddileĢdi? Bunu heç gözlemirdim. Niye birden onun üstüne atılmıĢam?
Deyesen, o, meni mesafede saxlamağa çalıĢır.
– Meni adımla yalnız aile üzvleri ve yaxın dostlar çağırır. Bele
xoĢuma gelir.
Aha. Bununla bele o dedi: ―Mene Kristian deye müraciet edin‖. O,
heqiqeten diktatordur, her Ģey de bununla izah olunur. Qelbimin
derinliklerinde düĢünmeye baĢlayıram ki, Keyt özü ondan müsahibe
götürseydi, yaxĢı olardı. Ġki diktator üz-üze gelerdi. Hem de her ikisi
sarıĢındır – he, qızılı-küren, – onun ofisindeki qadınlar kimi. Kristian ve Keyt haqda fikirler xoĢuma gelmir. Men bir qurtum çay içirem ve Qrey
―maffin‖in daha bir tikesini ağzına qoyur.
– Siz yegane uĢaqsınız?
He, budur, yeniden mövzunu deyiĢir.
– He.
– Valideynleriniz haqda danıĢın.
SoruĢmağa Ģey tapdı da. Bu, dehĢetli derecede darıxdırıcıdır.
– Anam Corciya Ģtatında yeni eri Bobla birge yaĢayır. Atalığım

<< 1 ... 37 38 [39] 40 41 ... 108 >>