beynimden qovuram. Getmek
lazımdır. Bütün dolaĢıq, deyilmemiĢ ümidlerim tar-mar edilib. Ona lazım
deyilem. ―Ne düĢünürdün? Kristian Qrey senin kimi birisine iliĢecek?‖ –
deye tehtelĢüurum meni cırnadır. Bextimden ―yaĢıl adamcığaz‖ peyda olur.
Men celd küçenin o biri baĢına keçirem, hiss edirem ki, Qrey arxamca gelir.
Otelin qarĢısında geriye çönürem ve baxıĢlarımı qaldırmağa halım yoxdur.
– Çay ve fotosessiyaya razılaĢdığınız üçün sağ olun, – deye
donquldanıram.
– AnasteyĢa, men… – o susur ve sesindeki ağrı diqqetimi teleb edir,
çünki irademin eksine olaraq ona baxıram. Boz gözler kederlidir. Qrey kefi pozulmuĢ görünür, üzünde periĢan ifade var, evvelki özünenezaretden heç
bir iz qalmayıb.
– He, Kristian?
Men titrek barmaqlarıma baxıram, o, kelme kesmir, müracietim
cavabsız qalır. Tez-telesik çıxıb getmek isteyirem. YaralanmıĢ qüruru tike-
tike toplayıb yığmaq lazımdır ve itirilmiĢ ruhi tarazlığı geri qaytarmaq...
– Ġmtahanlardasa uğurlar, – deye gücle nehayet, sesini çıxarır.
Ne? Buna göremi onun bedbext görkemi var?
Bu vidalaĢma ne üçündür? Mene imtahanlarda uğur dilemek
üçünmü?
– Çox sağ olun, – kinayemi gizlede bilmirem. – Xudahafiz, mister
Qrey.
Dabanlarımı qaldırıb çevrilirem, qeribe olsa da ve geriye baxmıram,
dördyoldan yeraltı qaraja doğru gedirem.
Beton qarajın soyuq alatoranında, zeif iĢıqlanan lüminset iĢıqların
altında, divara söykenir ve ellerimle baĢımı tuturam. Ne fikre düĢmüĢdüm?
Gözlerim qefilden yaĢla dolur. Niye ağlayıram? Men göylerden yere enirem,
bu cür absurd reaksiyaya göre özüme hirslenerek, ellerimle dizlerimi
qucaqlayıram ve yumaqlanmağa çalıĢıram. Belke kiçilsem, menasız ağrı
azalacaq deye. BaĢımı dizime sarı eyerek göz yaĢlarımı saxlaya bilmeyib
ağlayıram. Neyise itirdiyime ağlayıram, mende olmayana. Axmaqlıqdır.
Olmayan üçün derde düĢmek sefehlikdir – kamına çatmayan arzular,
dağılmıĢ istekler, saxta gözlentiler.
Men heç vaxt imtina ile üzleĢmemiĢem. He… eger meni heç vaxt
basketbol ve ya voleybol

<< 1 ... 42 43 [44] 45 46 ... 108 >>