saçlarını qarıĢdırır, demeli, hele de hirslenir.
– Sen mene hele çox edeb-erkan öyredeceksen?
– Bu, bele adlanır?
– Mence, he.
– Sen hele yaxĢı qurtardın.
– Hansı menada?
– Eger sen mene mexsus olsaydın, dünenki hengameden sonra hele
bir hefte oturub-durmağın çetin olardı. Ac qarına içmisen, küpüne kimi, az
qala, baĢına iĢ de açacaqdılar… – Qrey gözlerini yumur, onun gözel
simasında ikrah peyda olur ve o, azca diksinir. Sonra gözlerini açır ve acıqlı
halda mene baxır. – Ne baĢ vereceyini düĢünmek bele adamı ürpendirir.
Ona ne dexli var? Eger men ona mexsus olsaydım… amma men
onun deyilem. Eslinde, ola bilsin ki, qelbimin derinliklerinde men bunun
eleyhine deyilem. Bu fikirle beraber, onun müĢtebehliyinden hirslenirem.
Men qızarıram: tehtelĢüurum Ģen bir reqsi oynayır, birce ona men onun ola
bileceyim fikrinden.
– Menimle heç ne baĢ vere bilmezdi. Men Keytle bir yerde idim.
– Bes fotoqraf? – deye o fınxırır.
Hm… Xose-oğul. Ona bir-iki kelme ―xoĢ söz‖ demek lazım gelecek.– Xose sadece içkiden ağlını itirmiĢdi. – Çiyinlerimi çekirem.
– Mence, kimse bu fotoqrafa edeb-erkan öyretmelidir ki, bir daha
heddini aĢmasın.
– Ele sertsen ki, – deye fınxırıram.
– Ah, AnasteyĢa, sen heç tesevvürüne bele getirmirsen. – Kristianın
gözleri kiçilir, üzüne decel tebessüm qonur.
Qreyin tebessümü meni tamamile terk-silah edir. Bir az evvel
hirslenirdim, indise baxıĢlarımı ondan çeke bilmirem. Ah!.. Bu tebessüme
göre her Ģeyi bağıĢlamaq olar. Yeqin ki, o çox nadir hallarda gülümsediyi
üçün. Men hetta ne haqda danıĢdığımızı bele unutdum.
– Men yuyunmaq üçün hamama gedirem. Yoxsa sen birinci olmaq
isteyirsen? – O, baĢını yana eyir – hele de gülümseyerek. Üreyim berkden
döyünür, beyin teneffüs üçün cavabdeh olan neyronlara impuls göndermeyi
dayandırıb. Qreyin tebessümü geniĢlenir, o böyük barmağını yanağımda ve
alt dodağımda gezdirir.
– Nefes al, AnasteyĢa, – deye Qrey pıçıldayır ve qalxır. – On beĢ
deqiqe sonra nahar yemeyini getirecekler. Sen, yeqin ki,

<< 1 ... 58 59 [60] 61 62 ... 108 >>