acsan. – O, hamam
otağına doğru gedir ve qapını bağlayır.
Nehayet, derinden nefes ala bilirem. Niye o, bu qeder gözeldir?
Yerimden qalxıb onun yanına, hamama getmek isteyirem. Evveller heç vaxt
bele bir hiss keçirmemiĢem. Hormonlar Ģahe qalxıb. Hele de yanağımda ve
dodağımda onun toxunuĢunu hiss edirem. Bedenime ağır, xeste diskomfort
hissi yayılır. Mene ne olub? Hmm… ġehvet. He, sen deme, o bele olurmuĢ.
Men yeniden baĢımı perqu balıĢlara qoyuram. ―Eger sen menim
olsaydın...‖ Aman Tanrım… Ona mexsus olmağımdan ötrü men neleri
qurban vermezdim! Kristian Qrey – üreyimi berkden döyünmeye mecbur
eden yegane kiĢi... Damarlarımdakı qan coĢur. Eslinde, onun xasiyyetinde
olan heç de her Ģey xoĢuma gelmir: çox qapalı ve ziddiyyetlidir. O gah meni
özünden iteleyir, gah on dörd min dollarlıq kitablar hediyye gönderir, hele
sonra da izleyir, sanki men hansısa meĢhuram, osa üzlü perestiĢkar. Bütün
bunlarla beraber, geceni onun otel otağında keçirmiĢem ve özümü tam tehlükesizlikde hiss edirem... onun müdafiesinde. O, meni özünün
uydurduğu tehlükeden xilas etmek üçün dördnala qaçıb gelib. Yox, o, zalım
cengaver deyil, esl merd cengaverdir, parıltılı zirehli geyimde, klassik
romantik qehreman, ser Haveyn, yaxud Lanselot kimi.
Men yataqdan qalxıram ve cidd-cehdle öz cins Ģalvarımı tapmağa
çalıĢıram. Qrey duĢdan yaĢ-yaĢ çıxır; sudan parıldayaraq ve hele de üzünü
qırxmamıĢ halda. Eyninde heç ne yoxdur, yalnız qurĢağı etrafına dolanmıĢ
mehreba. Ve elbette, men çılpaq ayaqlarımla dayanıb xecaletden yere
girirem. O, menim çarpayıdan qalxmağıma teeccüblenib.
– Cins Ģalvarını yuyulmağa vermiĢem. – Onun baxıĢında boz
obsidian var. – Qusarken onu bulaĢdırmıĢdın.
– Oh. – Men turp kimi qızarıram. Niye o hemiĢe meni pis yerde
yaxalayır?
– Teylordan xahiĢ eledim ki, sene bir cüt cins Ģalvar ve ayaqqabı
alsın. Onlar kürsüdeki çantanın içindedir.
Temiz pal-paltar. Gözlenilmez bonusdur.
– E… men hamama gedirem, – donquldanıram. – Çox sağ ol.
Daha ne demek olar ki?

<< 1 ... 59 60 [61] 62 63 ... 108 >>