diqqetle mene baxır. Onun
gözlerinde anlamsız hiss parlayır.– Seni, az qala, velosipedin vurduğu vaxtı xatırlayırsan? Sanki
deyirdin: ―Öp meni, Kristian‖. – Qrey çiyinlerini çekir. – Hiss edirdim ki,
üzr istemeliyem ve ne cürse könlünü almalıyam. – O, saçlarını eliyle
qarıĢdırır. – AnasteyĢa, men qehreman-aĢiq deyilem. Men sevgi
maceralarına giriĢmirem ve zövqlerim de özünemexsusdur. YaxĢı olar ki,
menden uzaq gezesen. – O, gözlerini qapadır, sanki özünde qalibliyi
saxlamaq üçün. – Amma sende ele bir cazibe var ki, meni yeniden ve bir
daha sene qayıtmağa mecbur edir. Mence, özün de bunu anlayırsan.
Artıq iĢtaham qaçıb.
– Niye sene müqavimet gösterim ki? – pıçıldayıram.
Gözlerini geniĢ açaraq o, ürpentili ah çekir.
– Sen ne danıĢdığını bilmirsen.
– Onda mene izah ele.
Biz üz-üze oturmuĢuq, heç birimiz yemeye toxunmuruq.
– Sen bakir qalmaq andı içmisen? – deye ağzımdan qaçırıram.
Onun boz gözlerinde gülüĢ parıltısı peyda olur.
– Yox, AnasteyĢa, bele bir andım yoxdur. – Kristian Qrey susur,
menim melumatı tehlil etmeyim üçün ve men qulaqlarımın dibinedek
qızarıram. Doğrudanmı men bu sözleri ucadan demiĢem! Yox, yaxĢısı budur
ki, çeyneyim, neinki çerenleyim.
– Yaxın günlere ne planların var? – deye o, sakitce soruĢur.
– Günortadan sonra iĢleyirem. Saat neçedir indi? – qefilden qorxuya
düĢürem.
– Saat onu keçib, hele vaxtın var. Bes sabah?
O, bileklerini masaya ve perçimlenmiĢ uzun barmaqlarını çenesine
qoyaraq qarĢımda oturub.
– Biz Keytle eĢyaları yığmaq isteyirdik. Gelen istirahet günlerine
Sietle köçmeyi düĢünürük. Ve bütün bu hefteni men ―Kleytons‖da
iĢlemeliyem.
– Sietlin harasında yaĢayacağını bilirsenmi?
– He.– Harda?
– Ünvanı xatırlamıram. Texminen Payk-market rayonunda.
– Menim ünvanımdan uzaqda deyil. – Onun dodaqları
yarıtebessümle eyilir. – Sietlde harada iĢlemeyi düĢünürsen?
O, niye bunu soruĢur? Kristian Qrey Ketrin Kavanadan da beter
sorğu-sual teĢkil etmeyi bacarır.
– Senedlerimi eyni vaxtda bir neçe yere

<< 1 ... 63 64 [65] 66 67 ... 108 >>