tökür ve yeniden soyumuĢ feseli ve qayğanağı
yemeye baĢlayıram. ―Men çox heyecanlanmıĢam, yemek boğazımdan
keçmir, Kristian! Niye bunu anlamırsan?‖ – bunu ucadan demeye cesaret
tapmıram, xüsusen indi, o qaĢqabaqlı olduqda. Lap uĢaq kimidir. Hetta
decel.
– Burda gülmeli ne var ki? – deye o soruĢur.BaĢımı yelleyirem, cavab vermeye qerar vere bilmeyerek ve baĢımı
boĢqabdan ayırmıram. Feselinin sonuncu tikesini udaraq Kristian Qreye
nezer yetirirem. O, düĢünceli halda mene baxır.
– Aferin. Ġndi seni evine aparacam, amma önce saçlarını qurut.
Xestelenmeyini istemirem.
Onun sözlerinde hansısa bulanıq ved duyulur. O, bununla ne demek
isteyir? Masa arxasından qalxıram. Belke önceden icaze almaq gerek idi?
Yox, tehlükeli presedent yaratmaq gerek deyil. Yeniden yataq otağına
yollanıram ve qefil ağlıma gelmiĢ fikirden yarı yolda donub qalıram.
– Bes sen gece harda yatmıĢdın? – deye hele de masa arxasında
oturan Kristian Qreye teref çevrilirem. Qonaq otağında heç bir melefe ve
adyal görünmür.
– Seninle eyni yataqda, – deye o, üzündeki deyiĢmez ifade ile cavab
verir.
– ĠĢe bax.
– He, menim üçün tamamile yeni hisslerle, – deye o gülümseyir.
– Sen, yeqin ki, seksi nezerde tutmursan?
He, axır ki bu sözü dedim. Yanağım allandı, elbette.
– Yox. – Qrey baĢını yelleyir ve üz-gözünü turĢudur, sanki nese pis
bir Ģeyi xatırlayır. – Kiminlese birge eyni çarpayıda yatmaq hissini.
O, qezeti eline götürür ve mütalieye baĢlayır.
Ah, bunun ne demek olduğunu nece de bilmek isterdim. O, heç vaxt
baĢqası ile yatmayıb? O bakirdir? Çetin ki. Men ona inamsızcasına baxıram.
O tanıdıqlarım arasında en mübhem personajdır. Ve ele bu zaman anlayıram
ki, Kristian Qreyle yatmıĢam. Ona yatmıĢ halda baxmaq üçün dünyada her
Ģey, vererdim. Onu aciz görmek üçün. Bunu tesevvür etmek nedense
çetindir. YaxĢı, deyesen, bu axĢam her Ģey aydınlaĢmalıdır.
Yataq otağındakı komoda baxıram ve orada fen tapıram.
Barmaqlarımı Ģotka evezine istifade ederek, nece geldi saçlarımı

<< 1 ... 66 67 [68] 69 70 ... 108 >>