fırçanla.Dodağında azca eyri tebessüm peyda olur.
– Ah, AnasteyĢa Stil, bilmirem seninle ne edim?
Qapılar açılır, o, elimden tutaraq ardınca aparır.
– Bu liftlerin qeribe seciyyesi var... – gede-gede Kristian düĢünceli
halda deyir, daha çox mene deyil, özüne müraciet ederek. Men ixtiyarsız
olaraq ondan geri qalmamağa çalıĢıram; indi düĢünmeye qabil deyilem.
Beynim ―Hitman‖ otelindeki üç saylı liftde yere çırpılaraq darmadağın
edilib.
6-cı fesil
Kristian qara rengli ―tank‖ın – ―Audi‖nin serniĢin oturacağı yerinin
qapısını açır ve men içeri daxil oluram: liftde baĢ vermiĢ ehtiras partlayıĢı
haqqında heç ne danıĢmayaraq. Bunu xatırlatmağa deyermi, yoxsa özünü ele
gösterir ki, sanki heç ne olmayıb? Men özüm de bunun baĢ verdiyine gücle
inanıram – ilk heqiqi öpüĢüm. Vaxt keçdikce o, daha çox, mife oxĢayır –
kral Artur efsanesi, yaxud batmıĢ Atlantida. Heç ne baĢ vermeyib ve baĢ
vere de bilmezdi. Yeqin ki, bu, ilğım idi. ÖpüĢden ĢiĢmiĢ dodaqlarıma
toxunuram. Heç bir fantaziya yoxdur. Men artıq evvelki kimi deyilem. Men
bu kiĢini delicesine isteyirem, o da meni.Kristian, adeten olduğu kimi, nezaketli davranır ve azca laqeyd.
Bunu nece anlamalı?
O, müherriki iĢe salır, park yerindeki mekanından çıxır ve MP3-
pleyerini iĢe salır. MaĢının salonuna Ģirin, sehrli musiqi sesi dolur – iki
qadın oxuyur. Ela… hisslerim buxovlardan çıxır ve musiqi mene daha çox
hezz verir. Ferehden tüklerim ürpeĢir. Kristian maĢını Park-avenyuya sarı
dönderir. O, avtomobili sakit, lakin qetiyyetle sürür.
– Bu ne musiqidir?
– Delibin ―Akme‖sinden çiçek dueti. XoĢuna gelir?
– Füsunkardır.
– He, eladır, – Kristian mene baxır ve gülümseyir. Hansısa anda o
gencleĢir, qayğısızlaĢır, fövqelade gözel olur, öz yaĢından da cavan. Belke,
ele bu, onun qelbine açardır? Musiqi? Yerimde donub-qalaraq,
ferehlendirici ve ovsunlayıcı melek seslerini dinleyirem.
– Onu bir daha dinlemek olarmı?
– Elbette.
Kristian düymeni basır, musiqi meni xumarlandırır ve onun zerif
hakimiyyetine

<< 1 ... 69 70 [71] 72 73 ... 108 >>