deyir o.
– Keytin dediyi sözlerin heç birine inanmayın.
Eliot gülür.– Men AnasteyĢanı eve çatdırım. – Kristian vurğulu Ģekilde adımı
tam Ģekilde teleffüz edir. – Seni de götürüm?
– He, elbette.
– GörüĢerik.
Yeniden musiqi seslenir.
– Niye mene ―AnasteyĢa‖ deye müraciet edirsen?
– Çünki bu, senin adındır.
– Menim ―Ana‖dan xoĢum gelir.
– Hele de? – deye o donquldanır.
Biz, demek olar ki, eve çatmıĢıq. Ne tez!
– AnasteyĢa, – telesmeden Qrey teleffüz edir. Ona acıqlı halda nezer
yetirirem, amma o, buna fikir vermir. – Liftde baĢ veren Ģey bir daha
tekrarlanmayacaq. Ġndi her Ģey plan üzre gedecek.
Menzilimizin astanasında xatırlayıram ki, o, menim harada
yaĢadığımı heç soruĢmayıb. Ah, he… axı o, mene kitablar göndermiĢdi ve
demeli, ünvanımı bilir. Mobil telefonları izlemek imkanı olan ve Ģexsi
helikoptere malik olan insan üçün ünvanı aydınlaĢdırmaq problem deyil.
Niye o, meni bir daha öpmek istemir? Xetrime deyir ve sebeb mene
aydın deyil. Qrey kübarlıqla maĢından düĢür ve menimçün qapı açmağa
telesir. Esl centlmen, liftdeki deyerli anlar istisna olmaqla. Men qızarıram,
dodaqlarımızın toxunuĢunu xatırlayaraq ve ani olaraq derk edirem ki, ona
toxuna bilmemiĢem. Men barmaqlarımı bu çox qeĢeng, dağınıq saçlara
keçirmek isteyirdim, amma ellerimi terpetmek halında bele deyildim.
Heyifsilenirem xatırlayaraq.
– Liftdeki xoĢuma geldi, – maĢından düĢerken astaca deyirem. Sonra
zeif terzde köks ötürüb düz giriĢ qapısına sarı yollanıram.
Keyt ve Eliot yemek masası arxasında oturublar. On dörd min
dollarlıq kitablar heç yerde görünmür. Di yaxĢı. Menim onlarla bağlı öz
planlarım var. Keytin simasında qeribe bir tebessüm dolaĢır, sanki coĢqun
geceden sonra hele de özüne gelmeyib.– Salam, Ana! – Keyt yerinden qopur ve meni qucaqlayır, sonrasa
yaxĢıca nezerden keçirmekden ötrü uzadılmıĢ eller mesafesinde meni
özünden ayırır. Üzünü turĢudaraq Qreye teref çevrilir. – Sabahın xeyir,
Kristian, – deyir ve onun sesinin ahenginde azca düĢmençilik hiss

<< 1 ... 71 72 [73] 74 75 ... 108 >>