olunur.
– Miss Kavana, – deye o sırf resmi terzde teleffüz edir.
– Kristian, onun adı Keytdir, – deye Eliot iĢe qarıĢır.
– Keyt. – Qrey nezaketle baĢıyla tesdiqleyir ve gülümseyen, her
ikimizi bağrına basmaq üçün yerinden qalxan Eliota acıqlı halda baxır.
– Salam, Ana. – Onun mavi gözleri sevincle parlayır ve o, ilk
baxıĢdan xoĢuma gelir. O Kristiana heç oxĢamır… düzdür, axı onlar
övladlığa götürülmüĢ uĢaqlardır.
– Salam, Eliot, – deye men de gülümseyir ve dodağımı diĢleyirem.
– Eliot, getmek vaxtıdır, – Kristian tezyiqle teleffüz edir.
– Gelirem.
O, Keyte sarı dönür, onu qucaqlayır ve uzun-uzadı öpür. Vessalam…
yer tapdılar da. Xecaletden ter tökerek dayanmıĢam, Kristian ise diqqetle
mene baxır. Acıqlı halda gözlerini qıyır. Niye o, meni öpe bilmir? Eliot
Keytden qopmur, onu öperken ele eyilib ki, saçları az qala döĢemeye deyir.
– Sağ ol, qızcığaz.
Keyt sadece eriyir. Evveller heç vaxt onu bu cür görmemiĢem:
ağlıma bu sözler gelir – ―sevimli‖ ve ―üzüyola‖. Üzüyola Keyt! Bax a!
Eliot, yeqin ki, ela.... Kristian gözlerini qapadır ve donuq ifade ile baxır,
hergah deyesen, onunçün bu menzere çox xoĢdur. O, ―at quyruğu‖ndan
çıxmıĢ telimi qulağımın arxasına keçirir ve bu toxunuĢdan nefesim tutulur.
BaĢımı onun eline doğru azca eyirem. Kristianın baxıĢında heraret duyulur
ve o, barmağını üst dodağıma toxundurur. Damarlarımdakı qan cuĢa gelir.
Ve o deqiqe de dayanır bu coĢqu – Qrey elini götürür.
– Helelik, quzum, – deye o, astaca teleffüz edir ve men
tebessümümü gizlede bilmirem – bu, ona heç benzemeyen bir jest idi. Axı
anlayıram, bu lağdır, lakin bu müraciet qelbimin derinliyinde mene xoĢ
gelir. – Saat sekkizde ardınca gelecem.Qrey çevrilir, qapını açır ve çöle çıxır. Eliot onun ardınca maĢına
doğru gedir, lakin maĢına oturmazdan önce Keyte öpüĢ gönderir. Men
qısqanclıq hiss edirem.
– He, de görek aranızda ne oldu? – deye Keyt, onların maĢına
oturaraq uzaqlaĢmaqlarına baxaraq soruĢur. Onun sesinde aydın Ģekilde
coĢqun maraq hiss

<< 1 ... 72 73 [74] 75 76 ... 108 >>