gurultu itir
ve budur, artıq kesik teneffüsümden baĢqa heç ne eĢidilmir. Kristian özünün
ve menim qulaqcıqlarımı çıxarır.
– Vessalam, gelib çatdıq, – astaca deyir o.
Sifetinin yarısına projektorların parlaq iĢığı düĢüb, diger yarısı derin
kölgededir. Qara cengaver ve ağ cengaver – Kristian üçün yerine düĢen
mecazdır. Hiss edirem ki, o gergindir. Çenesi ve gözleri aĢağı enib. O,
evvelce öz kemerlerini açır, sonra menimkileri. Üzü düz yanımdadır.
– Sen istemediyini etmemelisen. Anlayırsan? – Kristian ciddi
danıĢır, hetta yeterinden artıq, boz gözler heç bir hissi aĢkara çıxarmır.– Men irademe zidd olan heç ne etmeyeceyem, – öz sözlerimin
doğruluğuna emin deyilem, çünki indi menimle yanaĢı oturan kiĢi namine
her Ģeye hazıram. Amma bu sözler iĢe yaradı. O inandı.
Mene diqqetli bir nezer yetirerek Kristian aheste hereketle (özünün
ucaboyluluğuna baxmayaraq) qapıya yaxınlaĢır, yere atılaraq onları taybatay
açır ve elini uzadır ki, men meydançaya düĢe bilim. Çölde hava çox
küleklidir ve men özümü pis hiss edirem: otuzuncu mertebe
hündürlüyündeyem ve etrafda heç bir sedd yoxdur. Yol yoldaĢım belimden
yapıĢır ve möhkem Ģekilde meni özüne çekir.
– Gedek, – deye Kristian külekli havada qıĢqıraraq emr edir. Lifte
yaxınlaĢırıq, o, paneldeki kodu yığır ve qapı açılır. Ġçeri istidir, divarlar
güzgülü ĢüĢeden düzeldilib. Hara baxırsan-bax, her yerde Kristianın sonsuz
eksleridir ve en xoĢ tesir bağıĢlayan – o, meni qucaqlayır. Kristian diger
düymeni basır, qapılar bağlanır ve lift aĢağı enir.
Ġki saniye sonra biz tamamile ağ rengli foyeye düĢürük, onun
ortasında qara ağacdan böyük dairevi masa var, masanın üstündese ağ
çiçekleri olan iri güldan. Вütün divarlardan resmler asılıb. Kristian ikiqat
qapıları açır ve ağ çalar füsunkar, iĢıqlı zala kimi dehliz uzunu davam edir.
Qonaq otağı. Neheng – bu hele yumĢaq ifadedir. Uzaqdakı divar eyvana
gedib çıxır.
Sağdan – nalĢekilli divan, onun üstünde on nefer rahatlıqla yerleĢer.
Onun qarĢısında paslanmaz

<< 1 ... 80 81 [82] 83 84 ... 108 >>