berkidilib. Yalnız güman etmek qalır ki, onlar ne
iĢe yarayır. Ne qeder qeribe olsa da, bütün bunlar – oyma ağaclar, tünd
divarlar, zeif iĢıq ve tünd-qırmızı deri otağa sakit ve romantik görkem
verir… Yeqin ki bu, ele Kristian Qreyin versiyasında romantikadır.
Gözlediyim kimi o, diqqetle meni izleyir, amma onun görünüĢünden
heç ne anlamaq mümkün deyil. Men otağı dolaĢıram, o da arxamca gelir.
Meni bir lelekli eĢya maraqlandırdı ve men qetiyyetsiz Ģekilde elimle ona
toxunuram. O, yumĢaq deriden düzeldilib ve qamçıya oxĢayır, ancaq ondan
qalındır. Her bir leleyin ucuna kiçik plastmas muncuq berkidilib.
– Bu flogger adlanır, – Kristianın xefif sesi eĢidilir.
Flogger… hm-m. Men Ģokdayam. TehtelĢüurum dehĢetden qaçıb
getdi, ya da nokautdan yerde serilib, yaxud ümumiyyetle, denizin dibinde
batıb. Men mat qalmıĢam. Gördüklerimden yaranmıĢ hisslerimi sözle ifade
elemek gücünde deyilem. Hem de bu cür durumda ne demek olar ki...
aĢkarladıqda ki, potensial meĢuqun baĢıxarab bir sadist, yaxud mazoxistdir?
Qorxuludur… he. Bu en güclü hissdir. Amma, qeribe olsa da, ondan
qorxmuram, fikirleĢirem ki, razılığım olmadan o, mene barmağının ucuyla
da toxunmaz. BaĢımda saysız-hesabsız suallar dolaĢır. Niye? Nece? Ne
vaxt? Tez-tezmi? Çarpayının yanından keçerken barmağımla mahir ustanın
yonduğu sütunlara toxunuram. Sadece senet eseridir.
– Bir söz de, – saxta sakitlikle Kristian deyir.
– Sen insanlara nese edirsen, yoxsa onlar sene nese edir?
Onun ağzı eyilir, ya gülüĢden, ya da rahatlıqdan.
– Adamlarla? – o, cavabda iki saniye lengiyir, cavabı düĢünür. –
Men bunu qadınlarla edirem, özü isteyen qadınlarla.
Heç de anlaĢılmır.
– Eger könüllüler varsa, meni bura niye getirmisen?
– Men bunu seninle etmek isteyirem, hem de çox isteyirem.
– Ay-y. – ağzımla havanı uduram. Niye?Men otağın sonuna yollanıram ve düĢünceli halda hündür, qurĢağıma
qeder olan skamyaya el gezdirirem. Qadınları incitmek onun xoĢuna gelir.
Bu fikirden üreyim bulanır.
– Sen sadistsen?
–

<< 1 ... 85 86 [87] 88 89 ... 108 >>