bununçün gelmiĢem.
Onun siması tebessümden iĢıqlanır, o meni buraxır ve elimden
tutaraq bütün menzilden keçirir.
Yataq otağı nehengdir. Tavana qeder çatan pencerelerden Sietlin
gece iĢıqlarına bürünen menzeresi açılır. Divarlara ağ boya çekilib, mebel
ise açıq-mavi rengdedir. Neheng, ultramüasir çarpayı boz çalardadır, qelib
tiri kimi ağacdan, dördsütunlu, amma taxt-revansızdır. Divarda möhteĢem
deniz peyzajı var.
Men yarpaq kimi esirem. Helledici an çatıb. Ġndi bu, ilk defe olacaq,
hem de sıradan biri ile deyil, Kristian Qreyle. Men ağır-ağır nefes alıram ve
gözümü ondan çeke bilmirem. O, saatını çıxarır ve komoda qoyur. Sonra
penceyini. Ġndi onun eyninde ağ ketan köynek ve cins Ģalvar var. O ele
yaraĢıqlıdır ki, üreyim dayanır. Tünd-mis rengli saçları bir-birine qarıĢıb,
köyneyi serbest Ģekilde sallanır, boz gözler cesaretli ve ehtiraslıdır. O,
―konvers‖lerini, sonra bir-bir corablarını ayağından çıxarır. Kristian Qrey
ayaqyalındır… ah… burada nese var… çevrilerek o, sual dolu baxıĢlarla
mene baxır.
– Axı sen doğuĢun qabağını alan hebler içmirsen?
―Ne? Lenet Ģeytana‖.
– Bele de fikirleĢirdim.
Kristian komodun üst yeĢiyini açır ve prezervativ qutusunu götürür.
– Hazırsan? Ġsteyirsense, jalüzü endirek?
– Menimçün ferqi yoxdur, – deye pıçıldayıram. – Axı sen heç kimle
eyni yataqda yatmırsan?
– Kim dedi ki, biz yatmağa hazırlaĢırıq? – o pıçıldayır.– A-а.
―Aha, demeli, bele‖.
O, asta-asta mene doğru gelir. Qerarlı, seksual gözler parlayır ve
qelbim berkden döyünmeye baĢlayır. Gicgahlarımda axan qan möhkem
çırpınır. Qatı ve isti ehtiras qarnıma dolur. Kristian qarĢımda durub, düz
gözlerime baxaraq. Onun füsunkar gözelliyi var.
– Gel penceyini çıxaraq, yaxĢı? – o deyir qatlamalardan tutaraq
incelikle jaketi eynimden çıxarır ve stulun baĢına qoyur. – Heç bilirsen seni
nece güclü isteyirem, Аna Stil?
Nefesim kesilir. BaxıĢlarımı ondan çekmek gücünde deyilem. О,
zerif hereketle barmaqlarını yanaqlarımda gezdirir, aĢağı çeneme doğru.
–

<< 1 ... 95 96 [97] 98 99 ... 108 >>