üstde atacaq, amma yox, o qarĢımda diz
çökür, her iki elile ombalarımı sıxır ve dilini göbeyimin etrafında gezdirir,
daha sonra ince terzde onu diĢleyib, çanaq sümüyünün çıxıntısına doğru,
sonra bütün qarnımdan keçerek o biri terefe irelileyir.
Artıq iniltilerimi boğmuram.
Onu qarĢımda diz çökmüĢ veziyyetde görmek, bedenimde onun
dodaqlarının toxunuĢunu duymaq nece de inanılmazdır. Evvelki kimi onun
saçlarından yapıĢmıĢam, teneffüsümün ahengini sakitleĢdirmeye çalıĢaraq.
Kristian aĢağıdan-yuxarıya, füsunkar kirpikleri arasından mene baxır: tündboz
gözlerin baxıĢı meni tepeden-dırnağa yandırıb-yaxır. O, cins
Ģalvarımdakı düymeni açır. Sonra baxıĢını çekmeden elini arxadan
qurĢağıma keçirir. Telesmeden meni cins Ģalvardan xilas edir. Men
baxıĢlarımı ondan çeke bilmirem. O dayanır ve dodaqlarını yalayır, sonra
baxıĢ temasına fasile vermeden, ireli eyilir ve burnu ile ayaqlarımın arasına
toxunur. Onu hiss edirem. Orda.
– Senin nece de gözel etrin var, – deye o pıçıldayır ve kirpiklerini
endirir. Onun üzünde Ģeffaf hezz ifadesi var ve men demek olar ki,
ürpenirem. Kristian melefeni yataqdan dartıb kenara çekir, sonra yüngülce
meni yatağa iteleyir ve men döĢeyin üstüne düĢürem.
Yene de diz üste qalaraq, o ayağımı götürür ―konvers‖in bağlarını
açır ve corabla birge kenara atır. Ağır-ağır nefes alaraq, men dirseklerimi qatlayıb onun ne etdiyine tamaĢa edirem. O dabanımdan tutaraq ayağımı
qaldırır ve orta barmağının dırnağı ile ayağımın üst terefine toxunur. Men
demek olar ki, ağrıdır, amma hiss edirem ki, onun toxunuĢu qasığımda eksseda
verir. BaxıĢını menden çekmeden, o, dilini ayağımın üst terefinde
gezdirir, sonra diĢlerini. О-о! Hezzden beli üste yıxılıram ve onun xefif,
özündenrazı gülüĢünü eĢidirem.
– Аh, Аna, gör indi sene neyleyirem, – deye Kristian pıçıldayır. O,
ikinci ayağa keçir ve corabı ayağımdan çıxarır, sonra ise cins Ģalvarı. Ġndi
onun çarpayısında yalnız lifçik ve tumanlayam, uzanmıĢam, o, yuxarıdanaĢağıya
meni süzür.
– Sen

<< 1 ... 97 98 [99] 100 101 ... 108 >>