çox gözelsen, Аna Stil. Ġndi sene soxacam.
Ġlahi!.. Bu, onun sözleridir. Bu sözler adamı nece de cuĢa getirir.
Dözmeye taqetim yoxdur.
– Göster görüm, nece qurtarırsan.
Ne? Anlamıram.
– Utanma, Ana, göster mene, – o pıçıldayır.
Men menfi menada baĢımı yelleyirem.
– Neyi deyirsen? – öz xırıltılı, istekden dolub-daĢan sesimi
tanımaqda çetinlik çekirem.
– Özünü orqazma nece çatdırırsan? Men bunu görmek isteyirem.
– Özüm… heç vaxt… – deye donquldanıram.
Kristian heyretle qaĢlarını çatır, boz gözler tündleĢir, o inamsız halda
baĢını yelleyir.
– YaxĢı, baxaq görek bununla ne edirik, – onun sesinde ince,
heyecanlı ve qeyri-adi hissi tehdid var. O, cins Ģalvarının qabağını açır ve
astaca eyninden çıxarır, baxıĢlarını menden çekmeden. Eyilerek
topuqlarımdan tutur ve ayaqlarımı celd ayıraraq onların arasına uzanır. O,
baĢım üste asılı qalır. Men sebirsizlikden içimi yeyirem.
– Sakit qal, – deye Kristian emr edir, sonra eyilir ve ombalarımın
içeri terefini ve yuxarı hisseni öpmeye baĢlayır, sonra daha yuxarıya qalxır,
naxıĢlı tumanıma doğru.О-о… men diĢlerimi qıcırtmaya bilmirem. Mende alınmır. Onun
altında iztirab çekirem.
– Nese bir Ģey fikirleĢmek lazım gelecek, balaca, teki sen sakit
qalasan, – o, qarnımı öpür, diliyle göbeyimi qıdıqlayır. Sonra yuxarı qalxır,
meni öpüĢlere qerq ederek. Derim alıĢıb-yanır, qızarıram, bedenim od tutub
yanır, soyuq melefeden yapıĢıram elacsızlıqdan. Kristian yanımda uzanır ve
onun eli ombalarımda, belimde ve döĢümde geziĢir. O, düz gözümün içine
baxır, nevaziĢle döĢlerimden tutaraq.
– Sen ovcumda yerleĢirsen, AnasteyĢa…
O, Ģehadet barmağını büsthalterimin kasasına salır ve döĢümü azad
ederek xefifce onu aĢağı salır, amma kasanın ipleri döĢümü yuxarı iteleyir.
Kristian eyni Ģeyi o biri döĢümle de edir. Memelerim ĢiĢir ve kesilmez
baxıĢları altında berkiyir. Men öz büsthalterime sarılmıĢam.
– Çox gözeldir, – deyir o razılıqla ve memelerim daha da berkiyir. O,
zeriflikle döĢlerime üfleyir ve eyni zamanda, o

<< 1 ... 98 99 [100] 101 102 ... 108 >>