onun baĢında oynadıram ve Kristian yeniden ombalarını eyir. Ġndi
onun gözleri açıqdır, ehtirasla doludur, diĢleri kip sıxılıb. Hiss edirem onun
ombaları altımda nece gerilir. O eyilir, hörüklerimden tutur ve qabağageriye
hereket etmeye baĢlayır.
– О-о… balaca… nece de eladır…
Neheng s..in baĢını dilimle tumarlayaraq onu daha möhkem
sovururam. Kristian ağır-ağır nefes alır ve inleyir.
– Ne qeder derin ağzına ala bilersen?
Hm-m… men s...i daha derine salıram, udlağın arxa divarınadek,
sonra yeniden ireli ve geri aparıram ve eyni zamanda dili baĢının etrafında
fırladıram. Bu, menim buz dondurmamdır. Onu daha möhkem ve möhkem
sovururam, udaraq daha derine, dilimi de daha süretle fırladaraq s...in
baĢının etrafında. Hm-m… heç vaxt bilmezdim ki, bu bele ehtiraslandırıcı
ola biler – ona hezz vererek Kristianın Ģehvetden nece alıĢıb-yandığına
tamaĢa edirem. Daxili ilahem, hissiyyatlı Ģekilde eyilib-büzülerek salsa reqs
edir.
– АnasteyĢa, indi ağzına qurtaracam, – kesik sesde açıq-aĢkar
xeberdarlıq hiss olunur. – Eger bunu istemirsense, ele bu deqiqe dayan.
O, yeniden ombalarını yuxarı qaldırır ve Kristianın geniĢ açılmıĢ
gözlerinde ehtiyatlanma ve Ģehvet ehtirası var – o, meni isteyir. Ağzıma
qurtarmaq… о-o, ilahi.
Lenet Ģeytana. O elleriyle saçlarımdan möhkem yapıĢır. Mende her
Ģey alınacaq. Men s..i daha derin uduram ve diĢlerimle sıxıram. Bu, onun
―axırına çıxır‖. O çığırır ve donub-qalır, boğazımdan keçen Ģora mayeni hiss
155
www.vivo-book.com
edirem. Men tez udqunuram. Br-r… Heç de xoĢ hiss deyil. Amma
Kristianın hezzden nece eridiyini gördükde, artıq heç ne vecime deyil. Men
onunla üzbeüz otururam ve özündenrazı, zefer tebessümü ile ona baxıram. O
hele tengnefes haldadır.
– Senin udma refleksin yoxdur? Ġlahi, Аna… bu ela idi, doğrudan…
men heç gözlemirdim, – deye o, üzünü turĢudur. – Sen meni ele
heyretlendirirsen.
Men gülümseyirem ve bilerekden dodağımı diĢleyirem. Kristian
düĢünceli halda mene baxır.
– Evveller bunu etmisen?
–

<< 1 ... 10 11 [12] 13 14 ... 313 >>