diqqetle mene baxır, amma baxıĢlarımızla toqquĢmağa
cesaretim çatmır. Sakitce parlaq-qırmızı, füsunkar maĢına baxıram.
– Atalığına bu haqda demiĢdim. О, seçimimi beyendi, – Kristian
deyir.
Qezeble çevrilirem ve sert baxıĢımı ona zilleyirem.
– Sen Reye demisen? Axı niye!
Sözler boğazımda iliĢib qalır. Sen bir cürete bax! Yazıq Rey. Halım
pisdir, atalığıma göre özümü tehqir olunmuĢ hesab edirem.
– АnasteyĢa, bu hediyyedir. Yeni buna göre minnetdarlıq bildirmek
olmazdı?
– Çox bahalı hediyye... Sen de bunu bilirsen.
– Ancaq menimçün deyil, söhbet ruhi rahatlığımdan gedirse.
QaĢqabaqla ona baxır, demeye söz tapmıram. О, sadece, baĢa
düĢmür! Onun hemiĢe pulu olub. ―Di yaxĢı, hemiĢe yox – uĢaq vaxtında
olmayıb‖, – deye fikirleĢerek dünyaya baxıĢımı deyiĢirem. Bu fikirlerden
donubqalıram ve maĢına göre artıq hirslenmirem, eksine, öz qezebime göre
özümü günahkar hiss edirem. Kristian xeyirxah meqsedlerden bu addımı
atıb, belke bu, o qeder de düzgün addım olmayıb, amma esla xetrime
deymek istemeyib.
292
www.vivo-book.com
– Bu maĢını mene noutbuk kimi icareye versen, sevinerem.
Kristian derinden köks ötürür.
– YaxĢı, vererem. Qeyri-müeyyen müddete, – deyir ve ürkek-ürkek
mene baxır.
– Qeyri-müeyyen müddete yox. Müveqqeti. Çox sağ ol.
О, üz-gözünü turĢudur, amma men celd yanağından öpürem ve açıqaĢkar
qılıqlı sesle deyirem:
– MaĢın üçün sağ ol, ağa.
Qefilden Kristian meni tutub özüne çekir, bir eliyle belimden tutur, o
biriyle saçlarımdan yapıĢır.
– Cesaretli qızsanmıĢ, Аnas Stil!
О, ehtirasla meni öpür, diliyle dodaqlarımı aralayır ve fikirleĢirem
ki, mene aman olmayacaq.
Qanım coĢur ve ona qaytardığım öpüĢ Kristianınkı kimi ehtiraslıdır.
Kristianı delicesine isteyirem: maĢına, kitaba, yolverilen hedlere
baxmayaraq… çubuqla döyülmeye… Onu isteyirem.
– Seni ele bu deqiqe, maĢının kapotunda s..mekden özümü gücle
saxlayıram ve sübut etmek isteyirem ki, menimsen, eger sene bu cındır
maĢını almaq isteyiremse, demeli, alacam, – o nerildeyir.

<< 1 ... 112 113 [114] 115 116 ... 313 >>