– Ġndise seni eve
aparaq ve soyunduraq.
Kristian mene kobud ve Ģirin öpüĢ bexĢ edir. Deyesen, o emelli-baĢlı
hirslenib. Elimden tutaraq meni eve aparır, dübbedüz otağıma…
TehtelĢüurum yeniden divan arxasında gizlenir ve elleriyle baĢını gizledir.
Kristian gece çırağını yandırır ve mene baxaraq dayanır.
– Zehmet olmasa, mene hirslenme, – pıçıldayıram.
Onun baxıĢı heç ne ifade elemir, soyuq boz gözler bulanıq ĢüĢenin
qırıntılarına benzeyir.
– Kitab ve maĢın meselesine göre peĢmanam, – deyib susuram.
Kristian düĢünceli halda susur.
– Hirslenerken senden qorxuram, – ona baxaraq nefesimi buraxıram.
293
www.vivo-book.com
О, baĢını yelleyir ve gözlerini yumur. Gözlerini açdıqda üzünün
ifadesi artıq yumĢalmıĢ olur. О, derinden ah çekir ve udqunur.
– Çevril, – deyir. – Seni bu paltardan çıxarmaq isteyirem.
Ehvali-ruhiyyenin növbeti deyiĢkenliyi... bu, adamdan asılı mesele
deyil. Ġtaetkarlıqla çevrilirem, üreyim delicesine çırpınır, naqolaylıq tedricen
istekle çıxdaĢ edilir, ehtiras qanla bütün bedenime yayılır ve hardasa içimin
derinliklerinde yumaqlanır. Kristian küreyimdeki saçları toplayır ve onlar
dalğavari olaraq sağ çiynimden sineme yayılır. О, Ģehadet barmağıyla
peyserime toxunur ve ezabverici lenglikle feqere sümüyüm boyu
sürüĢdürür. Cilalı dırnağıyla belimi azca cızır.
– Bu paltar xoĢuma gelir, – Kristian donquldanır. – Senin qüsursuz
derine baxmaq xoĢuma gelir.
Belimin ortasında barmağın hereketi paltarın kenarında dayanır.
Kristian barmağını parçaya soxur ve meni özüne ele çekir ki, arxam ona
yapıĢır. Onun bedenime nece nüfuz etdiyini ve saçlarımı qoxuladığını
duyuram.
– Senden ele geĢeng qoxu gelir ki, АnasteyĢa, ele Ģirin ki!..
О, burnuyla qulağıma toxunur, boynumla aĢağı enir ve çiynimde
zerif, ince öpüĢ sedefi qoyur. Teneffüsüm süretlenir, indi o kesik, ümidle
doludur. Kristianın barmaqlarını libasımın zencirinde hiss edirem. O,
iztirablı lenglikle onu açır, Kristianın dodaqları o biri çiynime doğru hereket
edene qeder o,

<< 1 ... 113 114 [115] 116 117 ... 313 >>